De club van 3
De MTS waar ik het over heb heeft niets met de middelbare technische school te maken, maar met de Club van 3 : Max, Tess en Stan. Was Stan al een volwaardig lid van de Club van 3 voor zijn verjaardag, sinds hij 1 jaar oud is hoort hij er absoluut helemaal bij. Zijn koosnaampje "Baby - Stan" hebben we sinds 20 februari niet meer over Max' lippen horen komen, ten teken dat hij nu gewoon ook "groot" is. Als Max je zijn maat gaat noemen dan dan ben je, zeker weten, "One of the gang".
De Club van 3 regeert vooral op zondagmiddagen ten huize van opa en oma van 't Z. Allerlei speelgerei moet van boven naar beneden verhuizen en wel zo overvloedig dat er van roekeloos door de kamer lopen geen sprake meer kan zijn , want uitglijden over een Duplo-autootje is snel gebeurd. Ontspannen met elkaar bijpraten is er voor de niet-leden van de Club van 3 op zondagmiddag niet bij, want de leden hebben doorgaans het woord. In een taal die voor niet-leden niet verstaanbaar is; een geheimtaal eigenlijk. Gelukkig wil de leider van de Club van 3 nog weleens tolken, maar vaak moet je het zelf maar uitzoeken wat ze bedoelen. En als je ze echt niet begrijpt gaat er een soort sirene af. De enige reset van deze alarmfase is de afleiding. Met een bril of een kiekeboespel of ... met voedsel.
De Club van 3 zal in de toekomst steeds vaker op pad gaan om het nabij gelegen speeltuintje onveilig te maken. En is er geen trekker voor de bolderkar beschikbaar dan doet Max dit zelf wel. De overige clubleden mogen dan even ( zonder ruzie!) samen in de kar plaatsnemen.
De clubleden domineren ook de avondmaaltijd. Zij zitten doorgaans aan de kopkanten van de tafel om de niet-leden in de gaten te kunnen houden. Clublid Stan zorgt ervoor dat iedereen, behalve hijzelf, niet te veel eet. Want ben je van plan iets in je mond te stoppen terwijl zijn mond leeg is dan zet hij het alarm weer aan. Ondertussen kan clublid Max ongemerkt van tafel glippen zonder zijn bord met groente leeg te hebben gegeten. ( Die groente ook altijd) Clublid Tess pakt het handiger aan; gewoon rustig dooreten en af en toe van plekje wisselen om daar nog de lekkerste hapjes mee te pikken.
Zij is de grote regelaar achter de schermen. Klinkt het woord opruimen, dan is ze er als de kippen bij om zich van haar beste opruimkant te laten zien. Klinkt het als naar huis gaan, dan staat ze in de gang al aan haar jas, die aan het lage kapstokje hangt, te rukken en komt ze al met schoenen van haarzelf en haar medereizigers aan. Dit alles gaat vaak gepaard met grote delen geheimtaal. "De-die de-die!" is het commando. Maar ja , als niemand begrijpt wat het betekent volgt niemand het op natuurlijk. Stan heeft tegen die tijd het voedsel verruild voor zijn duim en kan weer tussendoor een grinnik laten horen met zijn steeds zwaarder wordend stemgeluid.
De clubleider doet juist het tegenovergestelde bij de zin "we gaan naar huis", want dat is voor hem het teken om de boel nog even op te stoken. Nog even paardje rijden, nog even een lego-ziekenhuis in elkaar zetten of een logeerpartij organiseren. Zijn tweede niet-geslaagde poging om te logeren heeft een flinke deuk in zijn zelfvertrouwen opgeleverd en het uitdeuken zal pas plaatsvinden als hij met succes een keer ergens gelogeerd heeft.
Voorlopig regeert de Club van drie nog even met zijn drietjes.
