Halfjarig, hoera!

De voorbereidingen voor de eerste verjaardag van Tess zijn al in volle gang. De handgemaakte slingers en de verjaardagshoed liggen klaar voor het grote feest. want na de geboorte is een eerste verjaardag een bijzondere aangelegenheid. het jaar is om, je kind is baby-af en er komen andere ontwikkelingen aan, zoals los lopen, het verzamelen van tanden en kiezen, het veranderen van de smaakpapillen( wat nukkig eetgedrag kan veroorzaken) en het klim- en klautergebeuren. Tess is al voor haar eerste verjaardag hier druk doende mee. Vooral salontafels hebben haar voorkeur.

 

Maar  voor de eerste feestdag van Tess werd er al ten huize van Stan en zijn ouders een minifeestje gevierd, compleet met slingers en feestmutsen. Op de dag dat zijn "Griekse" tante haar verjaardag vierde knalde bij wijze van spreke de champagne voor de halfjaardag van Stan. Een half jaar oud, dat betekent een halve taart, een half kaarsje op die halve taart en een half liedje. Maar het zal Stan gewoon een worst wezen, elk liedje waarbij in de handen geklapt wordt is een prachtig lied en papa en mama nemen graag genoegen met een halve taart, want aangezien er geen genodigden waren was de halve taart toch wel erg heel. De hoedjes en de slingers konden Stans goedkeuring krijgen; hij werd er vrolijk van. 

Bij de halve jaardag moest ik denken aan de halve beschuiten die ik niet gesmeerd heb natuurlijk, maar omdat ik op de helft van mijn zwangerschap was er al naar uitkeek om hele beschuiten te smeren. In die tijd was de kleur van de muizen nog een raadsel; altijd twee kleuren in huis halen. Dus ik kan me voorstellen dat Stans ouders, verrukt van alles wat Stan voor het eerst meemaakt, uitkijken naar zijn eerste feestje. 

De eerste woorden heeft Stan al lang geleden uitgesproken, al weten wij nog steeds niet wat hij toen zei. Nu nog niet overigens, nu hij hele verhalen loopt op te hangen. En wij moeten eigenlijk wel luisteren , want hij brabbelt gewoon over ons heen. Luister je niet, dan zet ik gewoon een iets zwaardere stem op en gaat de volumeknop wat hoger.  En als er dan eindelijk iemand dan maar antwoordt geeft op al zijn verhalen, dan is hij blij dat de communicatie geslaagd is, want dan verschijnt er een enorme big smile op zijn gezicht.

Stan is ook al in voorbereiding op het grotere werk , het kruipen en lopen. Te beginnen met.... eten! Want waar spieren getraind moeten worden is brandstof nodig. Eten dus, in flinke hoeveelheden en graag in een rap(-per) tempo, papa of mama. Deze kleine jongen heeft honger! En dan na het eten oefenen; benen trappelen, omrollen, buikschuiven.

Het komende half jaar is er veel te doen, Stan. En bewaar de hoedjes goed, want over een paar maanden kom ik taart eten met een hoedje op!