Na vijfenveertig jaar voor de klas te hebben gestaan kan ik zeggen dat ik heel wat golfbewegingen heb meegemaakt in het onderwijs. In die vijfenveertig jaar is het wiel meerdere malen opnieuw uitgevonden, maar dat het rond moest zijn om te kunnen rollen, bleef overeind. Met andere woorden; er zijn heel veel methodes bedacht om kinderen beter te laten leren, maar uiteindelijk kwam het er toch op neer dat 1 erbij 1 samen 2 maakt en dat de samenvoeging van letters een woord vormen.

Daarnaast kwamen er allerlei nieuwe vakken bij, dingen die thuis of door de maatschappij niet opgelost of aangeleerd konden worden, werden op het bordje van de school gelegd. Gezond gedrag, omgaan met elkaar en met de omgeving, yoga, vaardigheden op de computer, weerbaarheidslessen, omgaan met pestgedrag. En zo werden er ook lessen afgeschaft zoals, zwemles, omgaan in het verkeer, buiten gymlessen. De verzuiling is nog steeds niet afgeschaft waardoor er nog steeds flink geïndoctrineerd kan worden in het kinderbrein. "Je brandt in de hel als je je best niet doet." en "Je bent haram als je je armen niet bedekt.", zijn zinnen die nog steeds vol overtuiging worden uitgesproken.  

Als ik langs de verschillende scholen fiets zie ik ze hangen, de posters met op studiedagen bedachte leuzen om het moreel in de school hoog te houden. "Iedereen krijgt hier een kans." Dank je de donder als het niet zo zou zijn, maar is dat nodig om leerkrachten daar dagelijks op te wijzen? " Kleurrijk, kansrijk en toekomstgericht." Kleurloos, kansarm en zoek het lekker zelf uit straks, staan nogal negatief op een poster naast de deur, maar als je bedenkt hoeveel de poster voor hij gedrukt en ingelijst in de school hangt gekost heeft, vind ik de tegenhanger van de positieve termen beter passen. En dat geldt dan voor diegene die dit soort posters met de leerkrachten samenstelt.

Voorbeeldje.

Er komt iemand, met veel verstand van overtuigen in blabla, de school inwandelen op een voor alle leerkrachten verplichte studiedag. Verplicht voor iedereen, want van groot belang. Er wordt een nieuwe methode geïntroduceerd. Een methode waarbij we met zijn allen de school een leefbaarder klimaat gaan toebrengen. Ik verzin dit niet, hoor. De spreker met de wollige, overtuigende babbel heeft een mooie powerpoint gemaakt om zijn woorden met plaatjes te kunnen ondersteunen. Hij verzint een spelletje voor de leerkrachten (daar houden zij toch altijd van) om ervoor te zorgen dat ze niet in slaap dreigen te vallen, en geeft ze opdrachten om met elkaar in gemixte groepen uit te voeren. En dan is het alweer tijd voor de koffiepauze. Nog een uurtje wauwelen en dan kunnen ze door naar de belegde broodjes voor de lunch. 

De jonge leerkrachten steken hier misschien nog iets van op, want PABO's laten veel liggen, maar de oudere leerkrachten hebben zich na een uurtje gapen al afgevraagd waar ze dit eerder gehoord hebben. Klinkt bekend, maar de kernwoorden en termen zijn door de aanbieder van de methode(lees: gewoon een ordinaire verkoper van lesmateriaal) slim veranderd, zodat we het idee hebben met iets totaal nieuws in de school aan de slag te kunnen gaan. 

Na de lunchpauze mag iedereen zijn zegje doen en zo hebben de leerkrachten het idee hun school een persoonlijk tintje te hebben gegeven met hun inbreng. De spreker op deze dag weet dat hij de meesters en juffen net zo kan paaien met complimentjes zoals zij hun leerlingen paaien door een sticker op het voorhoofd te plakken, een aai over de bol te geven of een knuffel uit te delen. Ondertussen ziet hij de cijfers op zijn bankrekening groeien na deze "fantastische dag met bevlogen leerkrachten". Het lulverhaal slaat aan, en hij voorziet al dat hij bij dezelfde stichting voorlopig het eerstvolgende schooljaar zijn methode mag komen toelichten. 

De order voor de 12 bijeenkomsten, compleet met lesmateriaal in dikke ordners, posters met ondersteunende teksten ligt al klaar. De nieuwe directeur heeft bij het bestuur laten zien dat hij hiermee flink vernieuwend bezig is en dus zijn geld dubbel en dwars waard is. De leerkrachten zuchten en steunen na de volgende studiedag, want shit, weer wat nieuws erbij en het blijkt heel wat administratief werk met zich mee te brengen. Maar ja, we hebben dit met elkaar gekozen, toch? 

Wanneer komen al die zoetsappige leraren nou eens in opstand tegen al die flauwekul van de graaiers met hun achterlijke verhalen over hoe we met elkaar om moeten gaan binnen de school bijvoorbeeld. Hoe je zorg draagt voor een nette en veilige omgeving. Als het goed is zorgen de leraren dat dit al in orde is binnen de muren van het klaslokaal. Hebben zij een band opgebouwd met de kinderen waarin veiligheid en humor centraal staan. Waarin respect voor elkaar hebben een heiligheid is, ongeacht kleur, intellect of wat dan ook. En waar we elkaar helpen als er een probleem optreedt. Dan kunnen we gewoon weer verder gaan met taal, rekenen, wereldoriëntatie, gym en laten we alsjeblieft ook nog tijd maken voor expressieve vakken.