Slimme smoesjes

Toen Max drie werd riep hij dat hij naar de basisschool ging. Dat een jaar zo lang zou duren wist hij toen nog niet. Toen Max vier werd was het moment daar, hij mocht eindelijk naar de basisschool. Zijn verwachtingen waren torenhoog en hij had er superveel zin in. Eindelijk hoorde hij bij de echte grote jongens, want die gingen tenminste naar de basisschool. De basisschooltijd voor Max duurde slechts anderhalve week en toen ging de school op slot. Dat was het.

Uit ervaring weet ik dat als kinderen voor het eerst naar school gaan dat ze overlopen van enthousiasme en dat hun voorstelling van hoe het eraan toegaat op school vaak bijgesteld moet worden. Het is niet altijd zo'n feest als ze gedacht hadden. Het is niet altijd de grote speeltuin die ze voor ogen hadden. Het kost soms moeite om het tempo op school bij te benen en de dingen te doen die van ze gevraagd wordt. En na verloop van tijd kakt het enthousiasme een beetje in en maakt plaats voor de hakken in het zand.  Ook dit gaat weer over en dan komt het plezier weer terug en willen ze niets liever dan elke dag van de week naar school, inclusief de vakanties.

 

Toen Max na de lock-down eindelijk weer hernieuwd mocht kennismaken met school hoefde het voor hem niet eens zo zeer meer. Het meehelpen in het nieuwe huis had nu zijn volledige aandacht. Maar van lieverlee keerde het plezier weer terug. Hij was zelfs een keer met een natte broek in een tasje thuisgekomen, niet omdat hij de wc niet tijdig kon bereiken, nee, omdat hij zo vreselijk moest lachen om een vriendje dat hij pardoes in zijn broek plaste. Max was zijn vriendenkring aan het uitbreiden; elk dagdeel ging hij ergens spelen of nam hij iemand mee om te spelen. En de teleurstelling was zo op zijn gezichtje af te lezen als de speeldate niet door kon gaan. 

Vanwege de onderbrekingen door de lock-down zijn de fasen van gewenning op school voor sommige kinderen in de herhaling geraakt. Zo had Max niet altijd zo'n vreselijke zin om naar school te gaan en dit was net zo met de buitenschoolse opvang. Maar wat moet dat moet , en dus moest je als kleuter dan met sterke argumenten komen om je zaak sterk te maken. 

Om onder de BSO uit te komen had hij zijn zusje goed geobserveerd. Ze zag er niet echt lekker uit. "Ik geloof dat Tess ziek is, dan kan ze niet naar de BSO en ik ook niet.", constateerde hij.  De maatregelen die bij mogelijke corona golden drongen zelfs bij vierjarigen goed door. Maar Tess was okee en ging naar de opvang en Max dus ook naar de BSO. "Oma, ik moet hoesten en dan mag ik niet naar school." "Jij hoest helemaal niet, Max."  "Jawel, hoor."en een geforceerde kuch volgde.  "Je mag van de juf niet naar school als je verkouden bent , dus ik moet thuisblijven. Ik mag niet naar school. Ik blijf wel thuis." Maar oma was net zo doof voor dit soort argumenten als zijn ouders en dus ging Max naar school. Dat de schoolweek voor een vierjarige kleuter best een vermoeiende week was bleek op vrijdagmiddag toen hij opgelucht doorkreeg dat hij die middag niet naar school hoefde. Het was een goed moment om even bij te komen en  hij  klom warempel bij oma op schoot om even te kroelen . Zelfs Max met zijn niet aflatende energie had af en toe een oplaadmomentje nodig en laat oma hier nou toch  zo blij van worden!