Humor

Humor is zo belangrijk in je leven. Maar dat wist je waarschijnlijk al. Vooral in een relatie. Zonder humor in een relatie bloedt het dood, denk ik.  Ik ben in de gelukkige hoedanigheid dat ik af en toe in mijn broek pis van de lach samen met mijn partner. Af en toe, want anders zou Tena een goede klant aan mij hebben. 

Lachen om de meest onbenulligste dingen hebben mijn voorkeur. Lachen om mijzelf kan ik ook, dus single zou ik het  wat dat betreft ook kunnen uithouden. Maar je hebt soms een aangever nodig. Zoals laatst.

Wanneer wij op vakantie gaan boekt Peter altijd de plaatsen in het vliegtuig . Hij boekt eigenlijk alles, ik doe niks, maar dit terzijde. Hij wil ALTIJD bij het raampje zitten, ALTIJD. Mij boeit het niet, dus ga je gang maar, en niet elke mooie wolk benoemen die je ziet, dan vind ik het best. Laatst zaten we weer in het vliegtuig, hij bij het raam ik ernaast. Blijkt dat we verkeerd zitten. Niet erg, we verkassen gewoon. Hij zit natuurlijk weer aan de raamkant, dat wel, alleen  zit er uitgerekend op die plek GEEN raam. Wel een rij voor ons en een rij achter ons, maar uitgerekend waar wij zitten : NIKS.  Dat gezicht, geweldig. Als van een klein kind die zijn teleurstelling moet verbergen. En dan een "Maakt niet uit"gezicht trekken, terwijl ik weet hoe hij baalt. Nou, dat vind ik dan zo'n humor, mijn hele vlucht kan ik daar om blijven lachen.Echt hardop, he. Nu weer, als ik eraan denk.

 

Fijn is het ook dat je allebei dezelfde humor hebt, maar bij ons is dit niet altijd het geval. Soms kan humor dodelijk zijn.

Voorbeeld. Ik moet er 's nachts altijd uit om te plassen. Ik probeer dat zoveel mogelijk half slapend te doen, zodat ik daarna weer in comastand de nacht af kan maken. Gebeurt er dit. Let op, dit is nou  humor van één kant. Ik loop de trap af, half slapend natuurlijk,  de trap heeft open treden en opeens grijpt een hand mij bij mijn enkel. Ten eerste schrik ik me een hartverzakking en ten tweede moet ik me goed vastgrijpen aan de leuning om niet de trap af te donderen. Ik woest, hij ligt in een deuk. Eenzijdige dodelijke humor noem ik dat.  Dit "leuke" voorval is lang geleden en allang uit mijn systeem, wat inhoudt dat ik niet meer op mijn hoede hoef te zijn als ik in de nacht eruit moet voor een plas.

 

Dus loop ik  tegenwoordig weer half slapend de trap af om  bijna blindelings het toilet op te zoeken, zie ik opeens uit mijn ooghoeken in het donker een figuur  muisstil naast de trap staan. Ik schrik me weer net als toen te pletter! "Ik doe niks!" zegt mijn humorvolle partner met zijn handen onschuldig in de lucht. Humor, hoor.