Twee weken.....

Zo begin je aan een wedstrijdvoorbereiding en zo zit je aan het eind ervan. De laatste weken zijn ingegaan. Het voelt alsof ik in deze laatste twee weken de touwtjes af en toe moet laten vieren en dan weer even strak aantrekken, meer calorieën, minder calorieën, en dan weer wat meer. En eigenlijk gebeurt er met mijn gewicht praktisch niets, maar is mijn vetpercentage nog iets afgenomen. Was het de vorige meting nog 12.3%. De laatste huidplooimeting gaf een resultaat van 11,6% aan.  Mijn gewicht is al vijf dagen exact hetzelfde waardoor ik mijn weegschaal er soms van verdenk dat hij er gewoon geen zin meer in heeft en dan denkt, ja doei, hier hoor: 48,2 kg nog maar een keer! En dus ga ik er dan na een seconde nog eens op staan, en dan nog eens, om te zien of het misschien een vergissing was. Maar nee, consequent hetzelfde als gisteren en eergisteren, en de dag daarvoor.

Peter heeft een nieuwe lens voor zijn camera en wilde die gisteren graag uitproberen. En voor die gelegenheid trok ik mijn poseerbikini aan en mijn wedstrijdhakken. De torenhoge hakken, waarvan ik bang ben dat ze door het vele dragen het zullen begeven en waarvan ik mijn kleindochter het verbied om juist die hakken te gebruiken voor "vadertje en moedertje". In alle hoge hakken mag ze haar kleine voetjes stoppen, maar niet mijn wedstrijdhakken. Ik had ze zelf al een paar keer tijdens het poseren verwisseld voor een paar gewone zomerhakjes om ze te sparen. De zomerhakjes, met hun comfortabele lagere hak, maar ja, ik loop straks wel op het podium op die stiletto's, dus oefenen op die dingen.

Vorige wedstrijden baalde ik altijd dat de klasse waarin ik zat altijd zo laat op de dag aan de beurt was, maar ik ben nu van mening dat dat misschien nu wel goed uitpakt, omdat ik in de ochtend altijd op zijn slapst ben. Ik heb het over mijn huid, en later op de dag trekt dat meestal wat bij. 

Mijn tanning is ook geregeld en toen kwamen we ( nou ja, Peter, want hij is mijn P.A. op dit gebied) , toen kwam hij erachter dat er nu een 50+ en een 60+ bikiniklasse is. In ieder geval, de bereidheid om die bij voldoende dames te maken. Eindelijk erkenning!

Ik ben mijn dagen een beetje aan het volplannen met sociale bezigheden zodat ik niet te veel met de wedstrijd bezig hoef te zijn. Eerder werd mijn aandacht afgeleid door mijn werk met de kleuters, maar aangezien ik niet meer voor de klas sta moet ik het anders invullen. En dat lukt goed, hoor. Ik heb genoeg te doen, maar wel op een ontspannen manier en dat is tijdens een voorbereiding wel zo prettig.

Volgende week staat er ook een fotoshoot  met de Belgische fotograaf Herman Vercammen op de agenda. Ik heb er veel zin in, omdat hij altijd hele bijzondere foto's maakt en ik me vereerd voel dat hij mij gevraagd heeft voor hem te poseren.

 

Na deze blog zal er nog eentje volgen en dan zit ik op mijn magere billen in het vliegtuig naar Manchester. De stad waarvan ik eerst geen hoge verwachtingen had, maar waarover ik iedereen die er weleens geweest is heel enthousiast over hoor vertellen.

Wordt vervolgd....