Daar gaan we weer!

Als IG-verslaafde werd ik er alweer kriebelig van: de aankondiging van de Dutch Championships  2023 voor naturel-atleten in de bodybuilding. En eigenlijk niet zo zeer deze aankondiging, maar de aankondiging van de verschillende atleten die in prep gingen. Voor de niet-ingewijden in deze sport, dit betekent dat zij zich gaan voorbereiden op de wedstrijd door hun voeding aan te passen, hun training aan te scherpen en hun poses te oefenen. 

De wedstrijddatum is op eind april gepland, wat betekent dat er nog zo'n zestien weken te gaan zijn.( We leven nu 5 januari 2023.) En zoals ik al eerder met mijn coach Richard Bell had afgesproken, is het handig om een paar weken voor die datum al klaar te zijn, zodat er eventueel nog aanpassingen gedaan kunnen worden.  Dus bij de laatste "call" hebben we afgesproken dat ik langzaam wat mag gaan zakken met mijn calorie-inname, wat voor mij inhoudt dat ik op zo'n 2100 kcal mag gaan leunen. 

 

De afgelopen tijd , van laatste wedstrijd tot nu toe, was een bulkperiode. "Ëten!" was het advies, nou eigenlijk, het gebod. Elk mens moet eten, maar bij mij betekende dit, meer eten dat je lust. Geen stukje chocola, nee, de hele reep! Maar zoals eten echt " een lust" hoort te zijn roept een hele reep voor mij heen lustgevoel op, maar een misselijk gevoel. Die bulk werd dus niks. Werd ik blij van meer dan 54 kg schoon aan de haak, dan was het er de volgende dag met twee kilo minder alweer af. Kwestie van vocht kwijtraken en poepen.

Maar de "cut-fase" lukt me altijd wel, al heb ik soms een paniekaanval als ik een tijdje blijf stilstaan en mijn vetjes niet op tijd dreig kwijt te raken. "Vertrouw op het proces" zegt mijn coach dan. "Heb er nou eens vertrouwen in" zegt mijn Peter dan. "Ja, maar, het loopt misschien nu wel anders dan andere keren, je weet nooit..." Dit soort dingen gaan we vast weer meemaken, maar naarmate ik ouder word word ik steeds dankbaarder dat ik dit nog kan doen en dat er mensen zijn die ik hierdoor inspireer. En dat geeft mij de motivatie weer om mijn best te doen. Beter worden dan ik was heb ik al opgegeven, want met het klimmen van de jaren is het soms roeien tegen de stroom in. Je doet je stinkende best, maar je lichaam heeft tijd nodig om te herstellen en bovendien spelen de rommelende hormonen ook een rol, al heb ik het gevoel dat daar langzaam aan wat rust in komt. Geen heftige opvliegers meer, maar ja, dat kan ook komen omdat het winter is en de koele dagen dit effect teniet doen.  De hitte-aanvallen, die ervoor zorgden dat ik accuut kledingstukken wilde uitgooien , ik dacht dat het nooit over zou gaan.

Afijn, ik ben dus al blij dat ik een beetje in shape kan blijven, wat oorspronkelijk ooit ook mijn doel was toen ik met fitness begon.  

Het beruchte benencomplex kennen jullie al, tenminste als jullie mijn blogs trouw gevolgd hebben. Mijn LPG-behandelingen gaan nog even door om straks een zo goed mogelijk resultaat te tonen. Ik ben heel benieuwd, jullie ook?

Dus jongens, jullie weten het nu, ik ben ook "in prep" vanaf vandaag. En over die opvliegers nog even, die zijn er nog, want ik heb dit stukje in mijn ondergoed geschreven. ( geintje)