Jonge onderzoeker

Mijn jongere broer was vroeger geabonneerd op een tijdschrift, genaamd DJO, oftewel: De Jonge Onderzoeker. Hij was er ook echt één, een jonge onderzoeker. En uit dat op jonge leeftijd onderzoeken ontstaat :op jonge leeftijd uitvinden. Soms vond hij dingen alleen uit, soms  samen met  zijn twee jongere broertjes. Maar dan werden het meestal rare uitvindingen die onderzocht moesten worden, zoals hoe verhoudt een hondendrol zich tot een rotje bij ontploffing en op welke afstand was een veilige dekking te waarborgen? Ja, dat waren toch echt wel beginnende wetenschappelijke onderzoeken. Jonge onderzoekers, dus. 

Bij de jongste broertjes, een tweeëigige tweeling, begon het onderzoek al in de box. Als je die kleine babyhersentjes destijds zou kunnen uitlezen, (zo noem je dat toch ,uitlezen?) dan zou je baby E. hebben kunnen zien uitvogelen hoe hij op een gewiekste manier uit de box zou kunnen klimmen en dat als je rekent dat de boxrand in verhouding tot baby E. veel te hoog is.

Knap denkwerk is dat geweest, want opeens was er één baby in de box en een andere ernaast. Bespiedende webcams bestonden nog niet, dus er moest met het blote oog gegluurd worden. En dat leverde een verrassend resultaat op: op het moment dat babybroer R. in de box op zijn buik of op zijn rug lag te chillen maakte baby E..  daar meteen gebruik van door op hem te gaan staan wat hem tot de gewenste omwentelhoogte bracht,, vervolgens beentje over de rand, andere beentje op de belendende fauteuil en hoppa: missie geslaagd!

Einstein of Willie Wortel?

Maar misschien is dit echt zo'n jongensding, dat onderzoekende. Ik las vroeger de Donald Duck en al stonden daar verhalen in over naamgenoot uitvinder Wortel, door wie ik mogelijk geïnspireerd zou kunnen worden, maar nee, mijn identificatie ging niet verder dan Katrien met haar drie neefjes.

Ik kreeg later zelf ook zo'n jonge onderzoeker. Zo een die het gehele booggedeelte van de Papendrechtse brug ooit heeft onderzocht. Zag er prima uit. Wat hij verder nog meer aan onderzoek heeft onderworpen wil ik niet eens weten. Maar aangezien mijn meiden nooit  de DJO hebben gelezen  en er één van hen toch wel technisch aangelegd is en een ander onderzoeksdriftig op een ander vlak was, is het  echte onderzoeken en uitproberen toch echt iets voor jongetjes. Spreek ik  uit ervaring,  als zus van drie Willie Wortels in de vorm van Kwik, Kwek en Kwak. Aard van het beestje, zullen we maar zeggen. Het jonge beestje, want mijn ervaringen  stammen uit mijn vroege jeugd.

Nu we zo'n " jong beestje" in de familie hebben die alle ogen naar zich toe trekt in alles wat hij doet, zien we dat hij constant alles aan het onderzoeken is. Zoals zondag in de tuin bij ons. Wow, een onderzoeksgebied om van te smullen. En dan letterlijk, hè.  Het gras was net gemaaid en lag nog wat op het onkruidveld wat wij gemakshalve grasveld noemen. Hee, wat plakt daar aan mijn handen, even proeven.  Op naar het grind, even graven, wat veel leuke steentjes, even proeven. Oh, blaadjes, daar ben ik gek op, even proeven. Een stokje, een kruimel, een afstandbediening, een telefoon, een cavia, een schoen, een cornettopapierje, een CORNETTO!  EEN HEUSE CORNETTO! Dat smaakt beter dan bladeren, stenen, gras, gruis, zand en wat al niet meer.

En omdat opa ooit een onderzoekend jongetje was snapt hij dat onderzoekende helemaal. En eet Max gewoon een hap van zijn cornetto.  Tot mama ingreep. Hè,  dat was jammer voor de beide Einsteins.