Blessureperikelen 2
Goeiemorgen! Goeiedag is in mijn geval beter, want de morgen verloopt nog steeds stroef en stram. Het lijkt of er 's nachts een bouwvakker bezig is geweest om beton in mijn knie te gieten, zo voelt het bij het opstaan aan. Stevig beton moet ik zeggen, want het duurt een paar uur voor het losgewrikt is. Geen bouwmarktkwaliteit. Maar met de plannen die ik vandaag heb negeer ik "de knie" en doe gewoon wat ik wil doen. "De knie" , met aanhalingstekens, omdat hij een soort van zelfstandig leven leidt. Onberekenbaar en eigenzinnig.
Eigenwijze knie
Want wanneer ik denk dat ik het rustig aan moet doen tijdens de beentraining, doet mijn knie net of hij gek is en buigt onbenullig met de gewichten die ik normaal doe mee. Maar wanneer ik denk even door mijn knieën te gaan om een veter te strikken protesteert hij heftig : Slipper of Instapper!! Het strikken van een veter wordt een delicate aangelegenheid die met veel beleid uitgevoerd dient te worden.
Maar daar wilde ik het niet over hebben, want het is vandaag vrijdag, vrije dag, Maxdag en ik heb niet voor niks al een paar keer droog geoefend met een fietsstoeltje op mijn fiets.
Fietsen en foto's
Max kent de routine op de fiets al sinds de zomer, maar met oma samen op een fiets is een primeur. Dit keer met winterjas, want herfstochtendfris, en in een minder luxueus stoeltje. Het mag de pret niet drukken. Ik word op school verwacht voor foto's met de klas en leerkrachten en dus fietsen we naar Sterrenburg waar een welkomstcomité aan ouderraadouders mij , maar vooral Max verwelkomt. "De knie" heeft zich tijdens de fietsrit koest gehouden, maar dat komt natuurlijk door afleidend materiaal, zoals de fietsrit met baby Max voorop. "Kijk Max, daar zijn zwanen." Of "Kijk Max, wat een grote auto is dat, he". Of "Let op Max, nu gaan we het bruggetje over, hobbeldebobbeldebobbel".
Wie denkt er dan nog aan " de knie"?
Omdat de klassenfoto buiten gemaakt gaat worden mag Max even bij een collega binnen op schoot. Dat is even leuk, maar omdat de fotografe wel heel erg haar best staat te doen om er een mooi plaatje van te maken en er dus wel heel lang over doet eer het sein "klaar" wordt gegeven, is de lol er voor Max al lang af en verlangt hij naar een bekend gezicht. Jippie!!, daar is oma godzijdank weer.
Na de kleuterklas, peuterklas en alle collega's gedag te hebben gezegd fietsen we met een volle broek ( dit geldt dus alleen voor Max, natuurlijk) snel weer terug naar huis, waar een lichtblauwe slungel in bed op Max ligt te wachten.
En "de knie"? Ik roep het niet te hard, maar het beton is los. Vannacht bouwmarktkwaliteit alstublieft!