Koningsspelen

Ik vertrok in alle vroegte naar mijn kleinkinderen waar ik op vrijdag altijd oppaste. Voor ik vertrok bedacht ik me dat ik nog even tussen de oranje feestspullen moest duiken om iets op te zoeken wat Max misschien leuk zou vinden voor de Koningsspelen op school. Toen ik aankwam had hij zijn oranje feestshirt al aan. Tussen de oranje feestspullen vond hij wel wat leuks wat hij kon gebruiken. Een supergrote oranje zonnebril, een oranje leeuwenpruik, een oranje zonneklep, het was allemaal leuk. Ik deed oranje fruit in zijn trommeltje en even later gingen we op weg naar school. Het gebruikelijke gekibbel over wie waar op de fiets mocht zitten was snel over, toen ik zei dat Tess toch echt voorop moest, omdat Max nou eenmaal achterop moest. Klaar uit, en met de mededeling dat zij op de terugweg dan achter mocht zitten was ze tevreden. Max had gekozen voor de oranje leeuwenpruik en het fietsritje naar school leverde het nodige bekijks.  Eenmaal bij school aangekomen ging de pruik toch maar af met het smoesje dat het te warm zou zijn. Ik vermoedde dat het oordeel van klasgenootjes zwaarder woog. Zelfs op de onschuldige leeftijd van vier jaar gingen dit soort dingen tellen. Een stoere opmerking naar een klasgenootje over de pleinversiering hoorde daarbij "Wat een stomme vlaggetjes! Een schoolvriendje beaamde het meteen "Echt stom!" Het hele gedoe intrigeerde hem toch wel, want hij keek zijn ogen uit bij alles wat er voor die dag was klaargezet en de muziek die klonk op het schoolplein. Samen met Tess zette ik hem bij de deur af. Hij had zo'n haast om binnen te komen dat hij ons een kus vergat te geven en de bijbehorende kroel met Tess. Gelukkig had ook Tess meer oog voor andere dingen en werd dit keer niet verdrietig dat Max haar vergat.

 

Toen we Max aan het eind van de ochtend kwamen ophalen zagen we een blij koppie toen hij Tess en mij in het vizier kreeg. Heel even was er de teleurstelling dat hij niet bij zijn beste vriendje kon gaan spelen, maar meteen herinnerde hij zich wat er in zijn tas zat. "Tess, ik heb wat voor jou." en hij haalde zijn trommeltje uit zijn tas en opende het. Tess stond nieuwsgierig af te wachten wat haar broer dan wel voor haar had. Uit het trommeltje haalde Max een half gesmolten raketje in de verpakking en overhandigde het zijn zusje. Een allerliefst gebaar. "We kregen allemaal een ijsje, maar ik hoefde hem niet. Tess mag hem wel hebben Tess keek naar het gesmolten ijsje en zei het enige wat je daarop kon zeggen als tweejarige "Vies!" Ik stelde voor om het ijsje thuis in de vriezer te leggen zodat het weer in zijn vaste vorm zou terugkeren, de vorm van raket zou het dan niet meer hebben , helaas.