Road to Olympia, deel 3
De loper naar de Olympia in Las Vegas wordt steeds verder uitgerold. Het vliegticket is gekocht, jawel, dus nu ligt het definitief vast dat ik naar de overkant van de oceaan ga(slik..)
Mijn "manager" heeft een berekeningetje gemaakt van de te verwachte kosten. En dan schrik ik( slik..) Oeps! Zoveel? De kosten voor deelname zijn niet mis, plus het verblijf, een nieuwe bikini( niet alweer die groene, he)de vlucht- en verblijfkosten voor de manager/coach/p.a./fotograaf/masseur/m.a.(mental assitant). En gelukkig zijn dit niet zes personen, maar slechts een, anders zouden de kosten helemaal niet te overzien zijn.
Ondertussen train ik in de vakantie door, zij het op een laag pitje. Omdat het vakantie is en omdat de middelen ontbreken om zo te trainen als thuis. Maar met behulp van elastiek kom je een heel eind.
" Je doet deze wedstrijd voor jezelf, voor jouw eigen progressie". Dat wordt je voorgehouden en hou je jezelf voor. Want jouw vooruitgang is dat wat telt. Nou ammehoela, hoor! Ik ga niet helemaal naar Amerika om mijn eigen progressie te checken. Ik ga niet duizenden euro's of in dit geval dollars uitgeven om te kunnen bepalen of ik een beetje gegroeid ben ten opzichte van de laatste wedstrijd. Ik ga erheen om met een prijs terug te komen.
Dus , hup met die luie kont, en aan de slag weer!