Anouk belt met beeld vanuit Zakynthos.

Maar even nog terug...

De eerste geslachtsecho liet niet goed zien wat er in de buik van Anouk verstopt zat, want er zat een beentje in de weg. "Dan moet het een meisje zijn!", riep Yvonne, ervaringsdeskundige, moeder en operatie-assistente bij o.a. de gynaecoloog. Tess begon al in haar handjes te wrijven, een nichtje! De tweede echo volgde en gaf onmiskenbaar aan wat Yvonne al wist. Maar Alex en Anouk wilden het nog voor henzelf houden. De moeder van Alex vroeg er telkens naar, wat is het nou? Om van het gezeur af te zijn, zei Alex simpelweg dat het niet te zien was.

Ik ga weer verder.

Anouk belt met beeld, en het hoofd van Alex verschijnt op mijn telefoon. We groeten en meteen erna roept hij: "It is pink!" Na vele miskleunen in het verleden waarbij ik naïef bleef in dit soort dingen, begreep ik dit keer direct wat hij bedoelde. Er is een meisje op komst! Het was niet langer binnen te houden, de vreugde was te groot. Zijn wens, en die van Tess, gaan in vervulling. Maar goed dat we er geen geld op hadden ingezet, want dan was de spoeling dun geweest, want iedereen had ingezet op een meisje, behalve Max en Stan. Daan was het waarschijnlijk om het even, een jongen of een meisje, allemaal even niks aan voorlopig. Maar Tess ziet het helemaal zitten, een nichtje om over te moederen, om haar speelgoed mee te delen, om haar haartjes te kammen, haar nageltjes te lakken, mooie kleertjes aan te trekken, haar Frozenjurk bijvoorbeeld. Ze mag in haar poppenwagen liggen en al haar knuffels hebben.

Ze moet nog wel even geduld hebben, net als de rest van de familie. Maar Yvonne en Ralph kijken vooruit. Eerst op reis naar Spanje, naar Esther en Cyril en daarna naar Griekenland, naar Alex, Anouk en "grote zus" Pita.

Inmiddels zijn we al weer een paar weken verder.

De feestdagen zijn voorbij.

De kerstdagen waren heel gezellig met Esther, Anouk, Alex en Pita. Helaas dit keer weer niet compleet. Misten we vorig jaar Alex, nu was het Cyril die ontbrak. Desalniettemin was het weer druk en gezellig, gezellig druk dus. Esther vertrok weer, wat altijd weer even lastig is, maar de drukte rondom oud en nieuw vulde het gemis snel op. Voor Anouk was er een (vroege) babyshower met cadeautjes voor de kleine meid. Zoveel, dat het schipperen was met de bagage die mee terug naar Zakynthos moest. Uiteindelijk zijn er twee dozen en een kinderwagen verzonden met een koerier. En dan toch was het lastig om alles in de koffers te proppen. Na weging van alle bagage zou er flink bijbetaald moeten worden en dus werd besloten om de minst nodige spulletjes achter te laten om door ons in een later stadium mee te nemen.

We schrijven de eerste week van januari, en het is stil in huis...

Wat een indrukken, wat een hoop nieuws en wat een hoop leuks in het verschiet. Wel jammer dat we dit op afstand moeten gaan volgen.