Waterrat

De trouwe lezers van mijn blogs kunnen zich misschien nog herinneren dat ik een blog schreef over het babyzwemmen. Mijn kleinzoon Max was toen een echt ukkie en ging proefzwemmen bij de peuters. Zie blog Spijbelen.

Het was geen succes.

Maar Max is geen ukkie meer, althans dat vindt hij zelf. Op vierjarige leeftijd ben je nog steeds een kleine snotneus natuurlijk, maar als je je voetsporen in de  basisschool zet ben je één van de grote jongens. En dan ga je op een sport of eerst op zwemles. Beschouw dat trouwens maar gerust als een sport met een gedegen trainingsprogramma, want er moeten op den duur meters afgelegd worden. Maar eer dat zover is volg je als beginnende zwemmer eerst een watervrijmaakcursusje. 

Sinds de hottub er stond  in de tuin bij Max thuis, waar hij alle door de aanwezigen ingeworpen attributen zonder problemen weer opdook en sinds de vakantie op Zakynthos kunnen we concluderen dat het cursusje watervrijmaken overgeslagen kan worden en dat er meteen aan het echte zwemwerk begonnen kan worden.

En dat vond Max na de eerste officiële zwemles in het zwembad ook. Een half uurtje maar? Het was hem veel te kort. Wat stelde dat nou voor? In het zwembad in de vakantie in Griekenland bleef hij uren bezig, dus wat stelde de zwemles hier dan voor? Zelfs het feit dat hij alleen het zwembad moest betreden ,vanwege de nog geldende coronaregels, deerde hem niet, de stoere bink. Hij liep toch ook alleen zijn school in, zonder de vroegere begeleiding van ouders tot aan de klasdeur. Ik moet zeggen dat er geen flexibeler soort mensen bestaat dan kleuters. Het is nou eenmaal zo, dus dan doen we het zo. Bij sommige kinderen kost het even moeite, maar al snel is het gewoon zoals het is en niet anders. Zo ook met het alleen het zwembadgebouw betreden, dat doe je gewoon. 

Ik hoop wel dat hij er net lang genoeg over doet eer hij zijn A-diploma haalt totdat alle coronaregels overboord zijn en ik als oma bij de uitreiking aanwezig mag zijn.