In het grote bad

Na een paar proefduikjes in het grote bad in de badkamer was Stan er klaar voor: de eerste zwemles! Wat nu volgt is volkomen fictief, maar dit is wat ik me erbij kan voorstellen.

Mama had  voorbereidingen getroffen door middel van een plan van aanpak op te stellen. Samen in het grote bad lekker spetteren en spatten en de douche over zijn bolletje laten sproeien en zolang na  het geknipper met de oogjes er weer een glimlach kwam was de proef geslaagd.  Op naar het grotere werk!

Zwemles

Stan had thuis al een andere luier aan dan hij gewend was, dus er ging iets gebeuren.Met mama op pad was altijd leuk, maar nu vond mama het ook heel spannend. Hoe zou hij het vinden? Zou hij het te midden van alle andere baby's en mama's het op een brullen zetten en alle andere baby's aansteken zodat het meer op een uit de hand gelopen muziekles zou lijken dan op een tewaterlating van baby's.

De spetter- en spatterspelletjes waren bekend terrein voor Stan, dat kende hij al lang, en hij deed enthousiast mee. Leuk, zo'n zwemles, hoor. Als dit zo door zou gaan zou hij binnen no time zijn baby-zwembrevet in the pocket hebben. Maar de zwemjuf had nog een leuke opdracht voor het laatst bewaard. 

Ik ben vroeger nooit naar baby-zwemmen geweest met mijn kinderen, en dat is maar goed ook, want dan was ik alle vier mijn kinderen ergens onder water kwijtgeraakt. Ik durf namelijk niet onder water te kijken. Ja, ik weet het, het is zielig, maar iedereen heeft wel iets, toch. Ik pak spinnen gewoon vast, dus haha. Mag ik ook iets niet durven, ja?

Duiken

 

De laatste opdracht was voor de onwetende Stan niet eens zo'n bezwaar of spannend, wist hij veel wat hij kon verwachten. Tot nu toe was alles leuk en zolang mama in de buurt was was alles prima. De zwemjuf zou Stan onder water stoppen en loslaten en mama mocht hem dan aanpakken. Je begrijpt dat dit voor mij een reden zou zijn om mijn baby op te pakken, in te pakken en mij razendsnel uit de voeten te maken. Geen haar op mijn hoofd die eraan zou denken om mijn medewerking te verlenen aan zo'n opdracht. Zie je het voor je? Ik met mijn hoofd boven water  onder water graaiend of ik mijn kind ergens voel zinken. Maar Stans mama moest ook wel even slikken. Niet vanwege het feit dat ze zelf koppie-onder moest, maar hoe zou Stan het overleven? Zou hij van angst meteen zijn speciale luier volpoepen?

Held

Maar Stan vond het leuk!

Stan , je bent een held in mijn ogen, een Maarten van der Weijden, een Pieter van den Hoogenband. En mama was natuurlijk apetrots op haar kleine watertrappelaar. Samen in het bubbelbad was de beloning. Nou ja, dat zou ik ook wel durven.