Het kwam zo uit: mama Yvonne moest werken in haar vakantie, maar oma was beschikbaar om ook buiten de gebruikelijke oppasdag in te vallen. Om niet om 7 uur in de ochtend richting oppasadres te hoeven rijden werd voorgesteld om Max en Tess een nachtje bij opa en oma te laten slapen. Goed idee!! Een logeerpartijtje in de herfstvakantie is altijd een uitje.  Aan het einde van de middag zouden de gasten arriveren, zo was afgesproken, maar om half elf werd er al gebeld of de logeerkamer al beschikbaar was. Aangezien oma nog wat plannetjes voor zichzelf had bedacht: trainen, opruimen, boodschappen doen, werd er vastgehouden aan de afgesproken tijd, tot teleurstelling van de twee logeerders. 

Uiteindelijk was het zover. Met rugzak en koffer stapten ze binnen, broer en zus. Mama moest maar zo snel mogelijk weer naar huis, want dan hadden ze oma voor zich alleen en dat geleuter aan de eetttafel, onder het genot van een kop koffie hield alleen maar op.

Ik had mijn best gedaan om de boodschappen in huis te halen die nodig waren om er een geslaagde maaltijd, zonder patat, pannenkoeken of frikandellen van te brouwen. Voor Tess was dat spaghetti met sperzieboontjes, haar lievelingsmaal. Voor Max was dat absoluut geen spaghetti, maar wel iets van Italiaanse makelij, een soort worstje van kippenvlees met een mooie Italiaanse naam, maar wat eruit zag als een dun braadworstje.  Broccoli erbij en hij was ook weer blij, dacht ik. De spaghetti was anders dan hoe mama het maakte, en eigenlijk blah! en de broccoli op het bord van Max veel te veel. Het ijsje maakte het weer goed en tijdens het natafelen besloot Tess al dat ze haar tanden ging poetsen.  Max volgde haar en voor we het wisten zaten deze brave kindjes in pyjama op de bank naar een in compromis besloten filmpje te kijken. 

Nog een verhaaltje in bed om de dag rustig af te sluiten en ook deze keer hield opa zich aan deze eis: rustig! En ja hoor, om half acht was het stil in huis.  Maar om half negen hoorden we kindervoetjes trippelen; Tess was uit haar bed. Het smoesje : honger! werd gretig door Max overgenomen. Na ieder een half banaantje moest het nu echt rustig zijn en was het echt tijd om te gaan slapen. Als dat zou gaan gebeuren waren we er al een uur op vooruitgegaan met vorige keer.  En warempel , de banaan deed zijn werk...... tot.....

.... ik om drie uur 's nachts stemmetjes hoorde. Ik sliep weer net zo licht als toen mijn kinderen klein waren, bij elke kik waakzaam. Op mijn tenen liep ik de trap af, wij slapen op zolder, zij lagen een verdieping lager. In hun slaapkamer zag ik het grote licht branden en waren ze gezellig in gesprek. Toen ik de deur opendeed keken twee wakkere en vrolijke koppies mij  verwachtingsvol aan. Daar stonden ze, allebei helemaal aangekleed en klaar voor de nieuwe dag. Max vroeg nog even voor de zekerheid of het nu toch echt zeven uur was, de tijd waarop ze uit hun bed mochten komen en een filmpje mochten kijken, voor het geval opa en oma nog zouden slapen. Ik moest zo lachen toen ik die twee guppen zag staan, midden in de nacht. "Het is drie uur in de nacht, jongens, het is pikkedonker buiten." Waarop Max terecht opmerkte dat het om zeven uur ook altijd donker was. Ja, hoe moesten zij weten hoe laat het in hemelsnaam was. Ik stelde voor om de pyjama's maar weer aan te trekken , dan zou ik nog een verhaaltje voorlezen en dan moesten ze toch echt weer gaan slapen. Voor hetzelfde geld hadden ze om drie uur 's nachts op de bank samen tv zitten kijken als ik niet zo licht had geslapen.

Om half acht( ze hadden uitgeslapen!) werden ze wakker. Ontbijtje op de bank, badderen bij kaarslicht en verder de hele dag spelen. En oma was de hele dag beschikbaar!