Drie keer scheepsrecht

In 2019 stond ik in april op het podium in Voorthuizen om deel te nemen aan het NK van de INBA.  In juni stond ik in Loutraki, Griekenland, op het podium om deel te nemen aan het WK van de INBA. In november stond ik in Las Vegas op het podium om deel te nemen aan De Natural Olympia van de INBA. Alle keren met veel succes, want ik won alle drie de wedstrijden in mijn klasse. Het was fantastisch, maar legde het jaar daarop een extra druk op mij, want je titel verdedigen voor het NK 2020 is zwaarder dan er blind ingaan. De voorbereiding kostte in het begin wat moeite, maar eenmaal op dreef ging ik goed. Ik was zelfs lichtelijk tevreden, en dat ben ik niet gauw. Maar zes weken voor de wedstrijd kwam het bericht dat de wedstrijd afgelast werd in verband met de hoge besmettingsgevallen van corona. Okee, de beslissing was terecht en iedereen was even teleurgesteld, maar kon begrijpen dat veiligheid voor alles ging.

Daarna gebeurde er met mij van alles. Dat alles is uitgebreid te lezen in mijn boek wat binnenkort uitkomt. In oktober 2020 werd bij mij SMZL geconstateerd. Een zeer zeldzame vorm van lymfeklierkanker met een lymfoom in de milt. Simpel gezegd, mijn milt was extreem aan het groeien geslagen. Wat ik jarenlang met mijn spieren probeerde te bewerkstelligen deed mijn milt op eigen houtje. Tot meer dan drie keer de grootte van wat hij hoorde te zijn. Toen het in de ziekenhuizen weer even wat rustiger was op coronagebied werd ik geopereerd en werd mijn milt verwijderd. Er volgde een periode van herstellen en weer opbouwen. Het was bizar hoe je van de een op de andere dag van fit naar compleet uitgevloerd raakt en hoe je spieren zich als leeggelopen ballonnetjes laten zien. Toen ik me na enige tijd weer wat beter begon te voelen en van lieverlee voorzichtig mijn training weer kon oppakken werd dit weer doorkruist door een operatie aan mijn schouder vanwege huidkanker. Absoluut geen gewichten gebruiken was het advies van de arts. 

De aanbevolen tijd van onthouding duurde me veel te lang en voorzichtig begon ik weer wat te trainen. Het maakte me sterker in lichaam en geest en ik werd zelfs zo overmoedig door dit gevoel dat ik me inschreef voor het NK 2021  in Voorthuizen. Zou het me gaan lukken? De voorbereiding verliep anders dan anders, maar ik wilde koste wat kost proberen om weer op het podium terecht te komen. Misschien tegen beter weten in Ik ben er niet achter gekomen hoe het er uiteindelijk uitgezien zou hebben, want na uitstel van de wedstrijd werd het hele zaakje een week voor de wedstrijddatum wederom afgelast vanwege coronagedoe. Weer uit veiligheidsoverwegingen en dat was goed natuurlijk, maar wel weer een teleurstelling.  Het was even slikken en meteen schakelen naar het volgende plan, want drie keer is een scheepsrecht, en dat betekent dat ik er dit jaar weer voor ga. Het NK 2022 in Voorthuizen staat in mijn agenda als eerstvolgende wedstrijd. Wat er daarna volgt hangt af van hoe ik het er vanaf breng als 64 jarige oma. Mijn motivatie is al die tijd heel goed gebleven en ik heb geen moeite gehad om gefocused te blijven op mijn uiteindelijke wedstrijddoel. 

Met mijn coach Richard Bell zal ik het pad uitstippelen wat ik ga volgen. Wil je op de hoogte blijven? Kijk dan af en toe even hier, want ik ga jullie mijn in en outs mededelen. Wordt vervolgd......