Hoe zit het met..?

....Heintje Davids? Die is dood, al sinds 14 februari 1975. Zie even het blogje 

Je weet nu waar ik het over ga hebben. Maar hoe staat het er nu voor?  Met mij dan, he, niet met de echte Heintje. En met mijn voorbereiding op mijn komende wedstrijd. Met mijn dieet, mijn trainingen en mijn poseren.  En met mijn hernieuwde poging om mijn benen te verbeteren. Wie de voorbereidingen op mijn vorige wedstrijden heeft gevolgd weet dat ik kosten nog moeite gespaard heb om daar wat aan te verbeteren. Het eikenhouten bord voor mijn kop is er nog, want ik wil nog eenmaal een sessie behandelingen ondergaan. En waar ik bij het kleinste vullinkje bij de tandarts blij om een verdoving vraag ( hoe relaxed lig je dan in de tandartsstoel?) is deze hel zonder anestetica, geen blokverdoving, niks. 

Stel je niet aan, zullen jullie nu zeggen. Maar de dames die deze behandelingen hebben gehad weten waar ik het over heb. En mannen, ach mannen, ten eerste hebben jullie geen last van putjes in je dijen en ten tweede, zouden jullie de eerste 5 minuten van de eerste behandeling niet eens overleven.

 

Ik heb de eerste kneedsessie achter de rug en kijk uit naar de volgende. Echt niet, maar wat moet, dat moet. En vrouwen doen veel om er beter bij te lopen dan ze van origine zijn. Ik ken dan ook geen man die zijn oksels te lijf gaat met een epilady. 

En dan de trainingen. Die gaan goed. Zo goed dat ik af en toe sterretjes zie.  Mijn coach houdt me goed in de gaten en zegt doodleuk, Ja, dat kan. Hoort erbij, niks aan de hand. 

Mijn dieet gaat goed.  Heel geleidelijk zakken de vetjes en kilo's naar beneden. 

Ik ben ook weer heel regelmatig aan mijn performance aan het werken. Hoe beweeg ik me straks op het podium op mijn plastic hoge hakjes. Het klinkt allemaal nu gewoon serieus, dus ik ga het afmaken ook op 20 april. 

Rest mij alleen nog de inschrijving voor de wedstrijd in orde te brengen, want dan kan ik echt niet meer terug.