Verdikkie

Ik weet niet of ik de enige ben die hier last van heeft, dus lees even verder en oordeel. 

 

Ik vind dat ik geen zomerschoenen heb.

Nou ja, die heb ik wel, maar die zijn oud of niet leuk meer of ondraagbaar, omdat ze in een opwelling gekocht zijn. Ik heb zomerschoenen die grotendeels dicht zijn en torenhoog, zodat je op een zomerdag als je er een beetje leuk bij wilt lopen na 200 meter of een blaar of vreselijk zere voetzolen hebt.

En ik heb sandalen, gewoon superplat, maar waar je voeten een andere kant op wijzen dan in de vorm waarin de schoen ze bedacht had te zullen staan. Dan loop je dus letterlijk naast je schoenen. En als je dan geen tijd hebt om lichamelijk te gaan winkelen, zoals ik,  dan doe je dat digitaal. Stom! Stom , stom!

Geen tijd?

Je houdt zeeën van tijd over als je naar een winkel gaat. In de winkel is de keuze beperkt, ze hebben wel of niet jouw maat, dit vind je leuk en koop je en hup, naar huis. Nee, dan digitaal. In doe er dagen over en dan heb ik nog mijn keus niet gemaakt. Is dit leuk? Misschien kom ik scrollend langs 1000 pagina's schoenen een nog leuker paar tegen. En als ik ga filteren mis ik vast wat ik misschien wel leuk vind, maar er wel al uit gefilterd is door een filter wat mijn smaak niet kent. Verdikkie!  Herken je het?

 

Nog zoiets.

Nee, eigenlijk iets heel anders. Ik ga gezonde havermoutkoekjes bakken. Die bak ik zelf zodat ik niet in de verleiding kom iets kant en klaars, zoals een niet te versmaden brownie of een american cookie met veel calorieen op te peuzelen.  Die bak ik, zoals jullie inmiddels weten volgens eigen recept, zonder suiker of boter. En zo klaar. Met zijn twaalven tegelijk in een vorm, zo de oven in. Ik ga  thee zetten terwijl ze bakken en de hele keuken met een appeltaartlucht gevuld raakt.  En dan zijn ze klaar, en de thee is nog loeiheet. Dus ik eet er een, twee, drie alvast op.  Voor mijn thee op drinkbare temperatuur is heb ik er al acht op. En dat was dus niet de bedoeling. Verdikkie!  Heb je dat ook weleens?

 

Ik heb een naaimachine.

Wie niet? Dat hoor je te hebben, net zo nuttig als een strijkijzer, een kruimeldief ,of een eiersnijder daar kan je ook niet zonder.

Maar goed, een naaimachine dus. Vroeger had ik een haat/liefdeverhouding met mijn naaimachine. Dat was niet de naaimachine die ik nu heb. Dat ik die ouwe af en toe haatte lag niet aan de machine, begreep ik later. Die deed zijn best, maar met zo'n ongeduldige naaister als ik was valt niet te naaien. Maar dat het aan mij of mijn ongeduld of mijn onkunde op naaigebied lag had ik toen niet door. Het was een rotmachine en hij moest de deur uit!

Er kwam een nieuwe, met elektronische snufjes. Echt iets voor mij ( niet, he).Kijk , het is met elektronica en mij zo gesteld, de liefde kan langzaam gaan groeien of het wordt van meet af aan helemaal niks. Zo daar zijn: computers ( groeiend), tablet(zoek maar een andere vriendin!) telefoon ( ik blijf je trouw tot de dood ons scheidt, en dat is bijna, jij dan, welteverstaan!) fototoestel ( na het eerste apparaat ben ik even vreemd gegaan, maar dat dus nooit meer)televisie (ik haat jou nog meer dan de programma's die je uitspuugt, met je drie bedieningsapparaten!) nou ja en dus de naaimachine.

Heb je hem lang niet gebruikt dan is een opfriscursus wel even handig. Hoe span je de draden ook alweer? Na veel gevloek en afbrekende draden lukt het me om een steek in de stof te zetten zonder dat er aan de achterkant van de stof een grote prop draden verschijnt. Wat ga ik doen? Een broek die veel te lang is een stukje inkorten. Hup, de schaar erin, ja, in twee pijpen tegelijk, rats! En omzomen maar. Hatsiekiedee! Klaar, even passen...  Broeken met te korte pijpen, zijn die nou wel of niet in de mode?