Wijsneus

Max is vier jaar en gaat naar school. Zoals alle nieuwe vierjarigen loopt ook hij dapper alleen naar zijn klas, zonder iemand die hem bij zijn juf afzet. Met zijn rugzak met daarin een beker en een trommel loopt hij de gang door , op weg naar zijn klas. Ik heb de eer om hem naar school te brengen en alles eens vanaf de andere kant te aanschouwen. De oma op het plein is ook juf, maar nu even niet, nu ben ik de oma van Max. 

Vandaag gaat er iets leuks gebeuren in de klas. Een klasgenootje heeft jonge konijntjes en ze mag ze op school komen laten zien. Als Max uit school komt vraag ik aan hem wat hij gedaan heeft en ik verwacht natuurlijk een enthousiast verhaal over de jonge konijntjes in de klas. "Hoe was het vandaag, Max?"  Tijdens de lock-down waren er veel verjaardagen geweest die niet op school gevierd konden worden, maar die nu allemaal achter elkaar ingehaald werden; er was dus elke dag wel iemand jarig in zijn klas. Op mijn vraag hoe het was antwoordde hij :"Sterre kwam met een doos op school. Een doos van een boodschappenpakket. Ik dacht, er zit iets lekkers in..zijn het gewoon konijnen!! " Tja, dat kan een teleurstelling zijn als je verwacht dat je met een snoepzak verrast gaat worden.

We lopen naar huis. Het is maar een klein stukje lopen, zo'n stukje wat zijn kleine zusje op een holletje doet, maar Max is moe. Moe van de verplichte werkjes en dus vraagt hij: "Kan je me dragen, oma?"  Nou ben ik wel helemaal hersteld van mijn operatie, maar een knul van vier de hele weg naar huis dragen gaat me te ver en dus krijgt hij een ontkennend antwoord van mij. "Sorry, nee Max, je moet echt zelf lopen. Tess doet dat ook."  Maar met wat goede argumenten moet het wel lukken zal hij gedacht hebben : "Ja, maar als jij mij draagt kan je sterker worden ." Maar ik ben onvermurwbaar en dus loopt hij met zijn rugzak braaf verder. Hij vertelt dat hij een werkje moest doen wat veel te moeilijk was. "Ik kon het echt niet, dus ik heb helemaal niks gedaan!" Ach, arm kind, dacht ik, zat je maar bij mij in de klas, dan had je lekker mogen spelen  met waar je zelf zin in had. We lopen over de poepstoep naar huis. Is het vanwege de avondklok dat de honden op de stoep mogen kakken , in plaats van in het park? De weg naar huis is een zig-zagroute geworden om de drollen te kunnen ontwijken. Maar wat we niet willen gebeurt dan toch. Max trapt in een verse smeuïge drol.  Elk stukje gras moet nu benut worden om zijn zolen aan af te vegen. Maar zijn stoere laarzen hebben een stoere profielzool waar de poep lekker tussen is gaan zitten. "Had je me maar moeten dragen." zegt de kleine wijsneus. Ondanks het smerige werkje wat ik straks mag gaan uitvoeren kan ik hier toch om lachen. "Goed overal aan afvegen, Max." gebied ik hem. En dat doet hij, aan de stoeprand, een polletje gras,  en aan tuinhekjes ( oei, niet de bedoeling, maar als er een hondenbezitter woont, lekker puh!) We zoeken onderweg een stokje waar ik voor binnenkomst in huis de laatste resten mee tussen de profielen kan peuteren.

 Als we binnen zijn , en zijn laarzen toch maar beter buiten blijven, geeft hij aan het hele poeplaarzengedoe nog even een positieve draai: "Maar het voelde wel lekker zacht, hoor."