Road to Olympia, deel 12
Ik krijg vaak de vraag van mensen die belangstellend zijn hoe het er op een wedstrijddag precies aan toe gaat.
Elke wedstrijddag verloopt weer anders, maar in grote lijnen kan ik je wel vertellen hoe mijn dag er uitziet.
Ik hoop straks dat ik een goede nachtrust zal hebben, want je slaapt toch weer in een vreemd bed en je hebt de wedstrijdzenuwen al in je lijf, dus laten we hopen dat ik straks uitgerust opsta.Dan ga ik een beetje drentelen. We verblijven in een hotel waar de wedstrijd plaatsvindt, dus ik neem aan dat ik daar ook goed kan ontbijten. Het drentelen brengt vaak de stoelgang in werking. Het klinkt als een raar niet toedoend verhaal, maar ik wil mijn darmen leeg hebben als ik op het podium klim. Evenals mijn blaas; ik ga op zo'n dag ontzettend vaak plassen, ondanks de kleine beetjes water die ik drink.
Na het ontbijt ga ik mijn make up doen. Ik wil dit altijd voor de tanning gedaan hebben, zodat er nog een klein laagje over mijn gezicht kan. De tanning gebeurt in een tentje waar je in je nakie staat in spreidstand om vervolgens helemaal bruin gespoten te worden. Dan mag je een kwartiertje zo blijven staan om te drogen. Voor een buitenstaander moet het een idioot gezicht zijn, al die naakte meiden met een badmuts op. In de herensectie van de tanning is niks te beleven; daar staan ze gewoon met zijn allen te drogen in een string.
Tussen de bedrijven door eet ik kleine hapjes en drink ik wat. Meestal ben ik later aan de beurt om het podium op te gaan ( de oudjes mogen vaak pas laat) zodat ik tijd heb om mijn mede-atleten aan te moedigen. En dan ga ik ook steeds wat nerveuzer worden, want mijn moment komt steeds dichterbij.
Tijd om mijn haar te doen en mijn make-up te checken. De hele dag door oefen ik mijn poses en loop ik mijn lijf te beoordelen. Gaat het nog goed, moet er vocht bij, wat eten? En verder breng ik de dag een beetje lui door met de benen gestrekt, en lees ik wat of loop ik even back stage of doe ik een napje.
Als we bijna aan de beurt zijn ga ik mijn spieren een beetje opwarmen door oefeningen met een elastiek te doen. De hakken gaan aan en de poses worden nog eens doorgenomen.
En dan is het echt tijd om op het podium te gaan.
Maanden van voorbereiding, maanden van diëten, maanden van gerichte training, maanden van volharding en discipline worden omgezet in hooguit vijf minuutjes op het podium. En dat is je enige moment, dus dat moet het piekmoment zijn en moet je alles goed doen. Geen "had ik maar .. " ,geen "als ik nou.." , geen herkansing, dit moet het zijn. Ik maak altijd onwillekeurig een inschatting van mijn plaatsing wanneer ik naast mijn tegenstanders sta. Holy shit, zij staan er goed bij! Nou ,op hoop van zegen dan maar en dan ga ik.