Omhoog

Op het moment dat baby Max ging kruipen werd de boel beveiligd in de vorm van traphekje, stopcontactbeschermers, aluminiumfolie op de aarde van de grote plant. Aluminiumfolie?? Jazeker! Een hele goeie uitvinding van de ouders van Max. Zodra de onderzoekende handjes denken de plantaarde te beroeren stuiten ze op knisperend aluminiumfolie. Het alarm om krachtig " Bah!" te roepen. Het "bah-roepen" associeert Max nu als iets wat niet mag. Nou ja, over een paar jaar misschien, want zo snel werkt het niet. Hij blijft vooralsnog aan blaadjes rukken,  daarbij de aanwezige volwassene goed in de gaten houdend en bepalend hoe lang hij ermee door kan gaan tot hij weggerukt wordt van zijn bezigheid.

 Horizontaal versus verticaal

Dat was Max horizontaal. Maar nu gaat Max meer verticaal en bestaat er ook nog zoiets als hogerop. De hoge plantjes zijn nu veel leuker en al zegt mama nu 100 keer "Nee!", de blaadjes blijven een magnetische kracht uitoefenen.

 

Nu Max in de vakantie al liet zien dat hij via via via steeds op een hoger level kon komen, is er geen houden meer aan. Als hij met zijn handjes grip heeft trekt hij zich eerst een stukje op, knietje erbij, nog meer optrekken, andere beentje en hop, hij is er bovenop. Op de caviakooi, op de trap, op het Ikea krukje.  Ken je dat krukje? Een heel beroemd krukje, opstapje eigenlijk, van twee treetjes met een opening op het bovenste treetje om hem handig te kunnen verplaatsen. Een stevig houten ding. Ideaal voor het  hogerop zoekende kind. Baby van 9 maanden in dit geval, met een onbedwingbare aandrang voor klimmen.

Kleine klimmer

Binnen een vloek en een zucht staat, ja staat, Max boven op dat krukje. Ik was er gelukkig bij om hem er weer veilig af te sleuren. Je schrikt je rot. Kijk de bank, dat is wat anders, daar zit je bij en er ligt een lekker wollig zacht kleed onder om hem op te vangen. Maar dat kunstje heeft hij al onder de knie. Netjes achterstevoren laat hij zich van de bank glijden tot zijn voetjes de vloer raken. Wow! Ik merk dat ik me blijf verbazen en al ken ik de baby/peuter/kleuterontwikkeling op mijn duimpje, het blijft fascinerend om te zien hoe ukkies het zo slim zelf aanpakken als ze de kans krijgen. Dus Max, ik hoef me geen zorgen te maken als ik je de trap niet op kan dragen, je beklimt hem gewoon zelf. Met eigen ogen gezien hoe je vorige week tot halverwege kwam tot ik je er aftilde.

Van de week was Max 41 weken oud. Plus de 41 weken die hij " in utero"  heeft doorgebracht. 82 Weken, ik mag hopen dat ik dat in jaren kan worden om al dat moois wat nog in het verschiet ligt mee te maken. Voorlopig eerst maar eens zien hoe we hem veilig het eerste jaar door loodsen. Zijn eerste tand door de lip is een feit, dat is weer een nadeel als je tanden hebt  plus wat blauwe plekjes hier en daar.En er zullen er nog vele volgen Ja joh, vallen en weer opstaan. En weer vallen en opstaan.