Ik heb geen flauw benul wanneer ik nou precies jarig ben, hoor.  Er is geen touw meer aan vast te knopen. "Wie is er gauw jarig????" vragen mama en oma me vaak. En dat ben ik dus blijkbaar, maar wat is gauw? Is gauw al geweest of moet het nog komen of betekent het regelmatig.

 Ik heb van twee tantes die ik lang niet gezien heb cadeautjes gehad, dus ik dacht, dat is het dus: mijn verjaardag! En er was gebak, maar dat bleek dus voor oma's verjaardag te zijn. En toen was er weer gebak en dacht ik dat zal dan wel voor mijn verjaardag zijn, maar nee hoor, oma bakte gewoon weer een taart , omdat ze vond dat de vorige taart mislukt was. Nu ben ik ook al in verwarring wat het woord mislukt betekent, want de taart die dus mislukt was is wel tot de laatste kruimel opgegaan. 

Ik ging naar school en mama sleepte  heel veel maiswafels met versiering mee. Die zou ik nooit allemaal op kunnen eten, dacht ik nog. Maar nee, dat was ook niet de bedoeling; ze waren niet allemaal voor mij alleen . Ik was namelijk  jarig en ik mocht trakteren. Ik kreeg weer een cadeau en ook nog een malle hoed, die iedereen behalve ik, leuk vond staan. Die hoed mochten ze  van mij  houden , hoor.  Het cadeautje vond ik wel leuk.

Okee, dacht ik, dit is dus jarig zijn. Maar mama bleef er maar over doorgaan, wie is er gauw jarig? Ik dacht dat zal mijn broer Max dan wel zijn, ja, weet ik veel. Maar dat bleek dus niet waar te zijn; ik was het! Alweer!  

Ik word dus weer twee jaar. Voor de zoveelste keer. Ja , dat weet ik nu wel, het is al zo vaak gezegd. Twee, al krijg ik het nog niet goed uit mijn mond. Ja, als ik alleen ben wel, dan zing ik het luidkeels.  Maar als ze  aan me vragen  "Hoeveel jaar word je, Tess?" , dan krijg ik daar zo het heen en weer van dat ik gewoon mijn hoofd omdraai en dan kunnen ze het lekker bekijken.