Pensioen, en dan?

 

Het is de tweede dag van de grote vakantie. Ja , de grote vakantie. Vakantie, je leest het goed, want ik werk na de vakantie nog twee weken.Dus niet De Grote Altijd Durende Grote Vakantie. Waarom zo achterlijk, nog twee weken werken? Waarom niet gewoon stoppen op het moment dat de vakantie begint vraag je je misschien af. Tja, had gekund, maar ik vond het sympathiek om in tijden van lerarenschaarste mijn opvolger te kunnen inwerken. En ik vond het mooi om op mijn 65ste te stoppen, de oude pensioenleeftijd eigenlijk, want na die twee weken word ik 65 jaar.  Nou is er van opvolging niet echt sprake, want in mijn plaats komt een invalster, die waarschijnlijk ook al met pensioen is ( had ik dus ook kunnen doen, als kleine zelfstandige) en onze IB-er  neemt nog een dag "mijn klas". He, daar moet ik ook zo aan wennen, ik heb geen klas meer, ik heb geen lokaal meer, ik heb geen collega's meer, geen ouders, geen kinderen, niks meer. Geen observatieverslagen, geen groepsplannen, geen studiedagen, geen rapportgesprekken, geen vergaderingen, geen ritjes op de fiets door de regen, sneeuw, hagel of ijzel. Maar ook geen kindjes die met je kroelen, geen blije bekkies, geen tekeningen voor de juf, geen "ik vind je lief, juf", geen waarderende woorden van ouders, niet meer buiten spelen, niet meer voorlezen, niet meer troosten, niet meer lachen met elkaar, geen schoolreisjes. 

Pensioen, en dan? 

De eerste dag , gisteren dus, was de lastigste, want ik verveelde me kapot. En dat is normaal gesproken helemaal niet erg, je af en toe kapot vervelen. Maar stel dat ik me nu straks elke dag zit te vervelen, wat dan? Je moet een invulling zoeken, zeggen sommigen. Je krijgt het straks vanzelf druk genoeg, zeggen anderen.  Ik laat het straks maar gewoon op me afkomen, hoor. plannen zijn er nog niet.

Eerst maar op vakantie. Morgen vertrekken we, onverwachts, naar Zakynthos om ons bij wat familieleden te voegen. Onverwachts, ja, want ik heb steeds geroepen, ik ga nooit meer in de grote vakantie op reis, want dat hoeft nu niet meer. Maar als je verrast wordt door je echtgenoot met een vakantie voor morgen dan ga je mee natuurlijk. Vandaag geboekt, morgen weg. Zo gaat dat hier.

De komende week verveel ik me in ieder geval niet! Tot gauw!