Wat kan wel

Het is precies een week geleden dat ik geopereerd werd. In een week tijd veranderde ik van iemand die actief was, vier keer per week trainde, werkte, het huishouden deed en oppaste op twee van de drie kleinkinderen in iemand die uitgeschakeld was van alles. Van al die dingen die ik vanzelfsprekend vond dat ik ze deed is nu niets meer over.  

Er is veel gebeurd in mijn lichaam en dat moet allemaal herstellen, dat snap ik heel goed en dat het tijd nodig heeft ook. Het is nu zaak om elke dag te kijken wat weer  kan.

 

 

Maar wat nog kan, dat is waar ik nu keihard tegenaan loop. Het is niet veel als je gewend bent even de stofzuiger te pakken als het hard nodig is of het bed te verschonen, omdat zo lekker slaapt en dat zelfs deze simpele handelingen niet mogen.

 Voor de operatie waarbij mijn milt verwijderd werd kon ik de hele wereld aan. Nu na 1 week kan ik niet meer dan een stukje wandelen. Ik kan redelijk normaal mijn bed uit komen, middels de zijlig-opduw-techniek, ik kan  traplopen, ik kan....en nu moet ik even diep nadenken,  oh, ja ik kan zelf douchen, hoera! De wc schoonmaken, ook toegestaan. Ik kan helpen eten koken, maar door mijn liefdevolle huisgenoten die na hun lange werkdag voor mij willen zorgen moet ik dan "rustig" gaan zitten en het helemaal aan hen overlaten.Ik kan kerst- en beterschapskaarten van de mat rapen die de postbezorger door de brievenbus gooit, maar als de pakketbezorger komt moet hij het pakje bij de voordeur achterlaten, omdat ze vaak te zwaar zijn om door mij binnen te kunnen/mogen zetten. De boodschappen worden straks bezorgd, maar ik moet ze gewoon bij de deur laten staan tot de huisgenoten arriveren. Nou ja, ik kan alles tot één kilo apart in de koelkast zetten, dat kan ik wel! Eën kilo tillen is het maximum gedurende 4 tot 6 weken, volgens de richtlijnen van het ziekenhuis.

Elke ochtend ben ik misselijk van de antibiotica die ik nu dagelijks gedurende 2 jaar moet slikken. Dat geeft hevige buikkrampen die komen en gaan, als weeën voor een bevalling, buiten de"normale" pijn van de buikwond  . Er liggen nieuwe medicijnen klaar om opgehaald te worden en uit te proberen.Laat ik hopen dat dat dan beter gaat.  Ik moet me beperken tot hele kleine porties eten, omdat mijn maag dan heftig gaat protesteren met pijn. Hierdoor  ben ik al 2kg afgevallen .Had ik er net met moeite twee kilo bij, het is nu : weg progressie, hap, slik, weg spieren, ook al neem ik de nodige proteïnen tot me.

Maar de zon schijnt vandaag uitbundig en ook in mijn hoofd. En ik kijk elke dag weer vooruit, naar wat ik de volgende dag misschien weer meer kan dan vandaag. 

Vandaag heb ik meer gewandeld dan gisteren. Ik heb zonder pijn of misselijkheid mijn lange haar bij de wastafel gewassen.  In kleren zie ik er weer net zo uit als een week geleden. En dat rare buikje  met zijn vele gaatjes en een streep komt ook vast wel weer goed.

Wordt vervolgd...