Geprolongeerd

Wat doet dat met je, zo'n bodybuildingwedstrijd? 

Voor mij was het een achtbaan met een karretje wat hard vooruit schoot, dan stopte en dan opeens in zijn achteruit ging, vervolgens weer optrok en doorjakkerde met aan het eind het hoogste punt waar het nu nog steeds staat en niemand mij komt redden.

Waar heb je het in hemelsnaam over, hoor ik je denken. Je hebt een wedstrijd gedaan, klaar! Je hebt gewonnen, ook nog! Hoppa, beker erbij, titel geprolongeerd, je mag jezelf weer Nederlands beste 50plusser in bikini noemen. Hoe geweldig is dat?

 Even terug

Maar laat ik even terug gaan in de tijd. Terug naar januari dit jaar. Nadat ik vorige zomer in volle overtuiging aankondigde dat ik geen wedstrijden meer zou doen kwamen er van verschillende kanten vragen als waarom dan niet, wil je je titel niet verdedigen? Een echt antwoord had ik niet. Mijn voorbereidingen liepen altijd goed, de resultaten van de trainingen minimaal en ik vond de wedstrijden altijd hartstikke leuk om te doen.  Dus in januari zei ik , ja. En als ik ja zeg, kom ik daar niet meer op terug. Even denkend aan mijn eerste wedstrijdje in 2015 in mijn sportschool, waar ik uiteindelijk als enige van de dames overbleef en de wedstrijd afmaakte, omdat ik eenmaal ja had gezegd.

In januari begon de voorbereiding, het plannen, de trainingen uitstippelen en in februari startte ik met de bindweefselmassages bij Bonnie Bijl ( @ Bonnie Bijl Sportmassage). Als je masochistisch bent aangelegd is dit een absolute aanrader. Een pijnsensatie van de eerste orde! Elf behandelingen lang, twee keer per week, nam ze mijn benen onder handen en het is dat ze allerliefste masseur is die ik ken en waarbij het ook nog eens heel gezellig kletsen is, anders zou je gillend weglopen en nooit meer terugkomen. Maar wie mooi wil zijn moet pijn lijden, dus ik had het er voor over.

Twijfel en onzekerheid

Elke atleet kent deze twee, twijfel en onzekerheid. Gaat het proces wel goed, zal ik op het juiste moment klaar zijn? Gebeurt er wel wat? Wat zegt de spiegel? Wat ga ik in mijn dieet aanpassen? Moet ik hier wel mee door gaan? En dan...hee, er verandert iets! Ja, het gaat goed! En dan staat het weer stil. Het is dan de taak van je coach om op het proces te letten en ervoor te zorgen dat je focus goed blijft. Mijn coach is wat dat betreft de allerbeste! Hij is elke training aan mijn zijde, stimuleert me en stuurt mijn trainingen bij wanneer ik een blessure heb en observeert heel scherp. Hij ziet wat ik eet en houdt de balans erin als ik soms te extreem streng voor mezelf doorsla met mijn dieet. Maar ja, dat kan alleen als je een coach hebt die dag en nacht bij je is en ik verkeer in die gelukkige hoedanigheid.

En hoe nu verder?

Wie de sociale media gevolgd heeft weet dat ik mij weer Nederlands kampioen mag noemen en dat ik met nog drie fantastische atleten geselecteerd ben om met een sponsorbedrag van 250 euro van @p31greenspritznl naar Athene af te reizen om deel te nemen aan het WK . Hoe geweldig is dat?  Maar hoe geloofwaardig ben ik nu nog? Hoeveel keer heb ik lopen verkondigen dat het mijn laatste wedstrijd is?

Tegen de organisator van de wedstrijd , Sandra van de Kamp,  tegen juryleden, tegen mede-atleten, tegen coaches. En bij de vraag van hen , waarom dan? had ik geen goed antwoord. Daarom. Maar daarom wordt steeds moeilijker uit te spreken als er zoveel mensen meer overtuigd van mij zijn dan ik zelf ben.En na al die verkondigingen gunnen ze mij toch die prijs van 250 euro, hoe mooi is dat wel niet? 

En hoe leuk was het vorig jaar wel niet?Ik heb genoten van het WK in Tjechië.

Een echt ja heb ik nog niet gezegd, want het hangt van een aantal factoren af, waaronder mijn werk. 

Juni, het klinkt ver weg, maar beslissen moet op korte termijn. Ik hou jullie op de hoogte!