Blessureperikelen 5

Ik heb toch maar even een bezoekje aan de huisarts gebracht. Die met de diepe basstem, ja.  Nou kwam ik voor drie dingen, waarvan de volgende twee blessures zijn, dus daar gaat het nu even over. Het derde ding vertel ik nog  wel een keer.

Het eerste probleem, de linkerknie. Die van de glute ham raise en de "plok". ( Snap je er geen bal van? Lees even alle blessureperikelen en je bent weer bij)

De "plok"was nu zo'n 8 weken geleden. Ken je dat? Het is net als met de tandarts. Je stikt van de kiespijn, je houdt vol tot het te gek wordt en je een dag later een afspraak maakt en hups... weg is je kiespijn!  De afspraak was vorige week gemaakt, op advies van de doktersassistente. Ik was daar vanwege het bevolkingsonderzoek naar baarmoederhalskanker en bracht de knie ter sprake. En omdat zij daar ook zit om de portemonnee van de huisarts te spekken raadde zij een consult aan.

 

Vanochtend was ik de eerste klant en aangezien ik daar toch was wierp ik de enkel ook op tafel.(Niet letterlijk)

Twee mankementen voor de prijs van één. De knie bleek al wat beter, dus voor vertrek toch nog even getest of ik niet in de tandartsvalkuil viel. Maar nee, gelukkig, hij deed nog steeds pijn als ik hurkte. Na allerlei testjes kon er geen diagnose gesteld worden wat er aan de hand was. Wel wat er niet aan de hand was, een meniscus.

Even tussendoor. Ik snap die term niet. Meniscus. Je hebt een meniscus. Die had je altijd toch al? Alleen als je er geen last van hebt wordt hij genegeerd, maar heb je er last van, dan is ie er ineens.

Nou ja, hij was het dus niet, de pijnveroorzaker, dus ik had hem niet. Wel een dikke enkel. Beetje beschaamd uitgelegd hoe ik daaraan kwam, met een voor hem tastbaar voorbeeld: "Je weet wel, wanneer je toeclip van je fiets niet los wil als je stopt". Hij wielrent dus ik dacht dan weet je hoe lullig zoiets is, maar je er toch niks aan kan doen. Diagnose: verrekt enkelbandje. Tapeje hier en een tapeje daar en een beetje rust houden. De door mij voorgestelde oefeningetjes voor mijn enkel waren uit den boze en verboden.

Met een brief voor de fysio met allerlei medisch technische termen aangaande mijn linkerknie op zak was ik na flink doorfietsen ook nog eens op tijd op school. Maar ik wil, nogmaals gezegd hebbende,  geen tandartseffect, dat wanneer ik een afspraak maak ik daar met een volledig pijnloze knie in de wachtkamer zit, dus ik zing het nog even uit.  Ik geloof in het zelfhelende van het lichaam, al duurt het bij een ouder lichaam misschien wat langer. Of lijkt het langer, omdat ik ongeduldig ben?