De dag voordat

De dag voor een wedstrijd is een dag om te relaxen. Maar aangezien de wedstrijd die ik zou gaan doen op zaterdag was werd vrijdag dus mijn uitrust dag. Niet! Want vrijdag =oppasdag en die laat ik niet schieten natuurlijk.

 

Maar goed, het was mooi weer en Max stond te popelen om naar buiten te gaan. "Eerst je boterhammetje eten, Max"  Het leek alsof ik een vreselijk vonnis had uitgesproken, want hij barstte in een emotionele huilbui uit. Hoe wreed kunnen oma's toch zijn! De boterham ging er vlot in, maar korstjes , die eet je maar lekker zelf op, oma. Melk, hoppa, vooruit dan maar. Maar nu naar buiten! Aankleden? Moet dat nu echt? Opschieten dan! Mijn schoenen, die pak ik zelf wel, dan gaat het wat sneller. Hé,  hè , eindelijk!

Terwijl Max buiten lekker aan het keutelen was zou ik mijn benen op de bank kunnen leggen en hem vanaf mijn loungeplek in de gaten kunnen houden. Dacht ik..

Maar zo werkte het niet. Onze kleine Hendrik Jan de tuinman had mama leuke dingen zien doen met de plantenbakken. Hij zou mama's werk even van een laatste touch voorzien. Gewapend met schep en hark drentelde hij op de plantenbak af. En dan moet je ingrijpen! Dus rende ik op Max af om hem vriendelijk te bedanken voor zijn aangeboden diensten, maar dat we er geen gebruik van wensten te maken. En dat zo'n tien keer of wat, want het hele terras staat vol met plantenbakken.

Om Max wat van de planten af te leiden, die zagen er goed uit en dat wilden we graag zo houden, werd de Mercedes de garage uitgereden. Karren maar, Max. Dan kan oma weer met de beentjes omhoog. Niet. Want een ritje naar voor en een ritje naar achteren en toen hoorde ik in een hoekje alweer geluiden waarvan ik dacht, ik kan maar beter even gaan kijken. "Heb je weer aan de plantjes gezeten?" Onschuldige blik. "Dat mag niet, Max!" Doe ik iets? lijkt hij te zeggen, maar dat kan hij nog niet, dus hij lacht alleen maar ondeugend. Maar meneer verraadt zichzelf door de aarde die aan zijn neus plakt.

 

Toen kwam opa ons ophalen voor een rit naar de sportschool waar ik nog een keer mijn poses moest doornemen. Bij binnenkomst zaten daar "ome Bas"en "ome Siem(Wulfse)" die een enorme indruk op Max maakten. Op wie niet? Zijn handje zocht opa's veilige hand terwijl ze kleine Max aanspraken. Zijn wangetjes kleurden rood, nog voor hij het warm zou krijgen die dag.

Eenmaal boven in de poseerzaal stond daar opeens oma op hakken en in bikini. Max kroop bij opa op schoot en bleef daar zwijgend zitten. Zo zat hij bij "Muziek op schoot" zeker niet. Helemaal onder de indruk. Ik hoopte dat ik de dag erop ook de jury net zo onder de indruk kon brengen.  Maar gaandeweg koelde hij af en kwam de oude Max weer tevoorschijn, op zoek naar leuke dingen. De vloer werd nog even door hem gezwabberd, de babygewichtjes uitgeprobeerd en weer opgeruimd. Ik was klaar en we reden weer naar huis.

Tijdens Max's middagdutje, zeg maar gerust dut, want hij was oma zeer genadig, kon ik mijn benen maar liefst anderhalf uur strekken.

Na het dutje was het tijd voor een lekker appeltje samen. En omdat de temperatuur steeds meer was opgelopen konden steeds meer kledingstukken uit. En toen het zelfs zo warm was dat Max alleen nog maar bij me kwam zitten in de schaduw werd het tijd voor verkoelende werkzaamheden zoals het wassen van de Mercedes. En de plantenbakken, en de tafel, en de stoelen, en de schutting, en de schommelbank en het gras en de deur, en oma's blote benen.