Road to Olympia

Hoe gaat het?

De tweede vakantieweek is ingegaan en in mijn hoofd was de rust weergekeerd. Ik slaap ononderbroken en goed; midden in de nacht bezoek ik het toilet blindelings, klim weer in bed en hup, ben meteen weer onder zeil. Het mogen dan wel korte nachtjes zijn, maar de kwaliteit is goed. En vroeg uit de veren zijn heeft zo zijn voordelen. Je dag duurt lekker lang en je kan al vroeg productief zijn. Nou, dat is vorige week met die enorme hitte natuurlijk flink mislukt. Eén training heb ik laten schieten, maar dat was niet eens door de hitte, maar vanwege een mankementje in mijn lies. Ik kon de trap nog wel op, maar af alleen als een oud wijf ( ja, klopt, haha, die kon ik ook zelf bedenken). Maar de coach-aan-huis annex sportmasseur-aan-huis annex manueel therapeut-aan-huis trok een paar keer aan mijn been en een dag later lachte ik de trap uit.

 Training

De trainingen verlopen goed. Mijn coach-op-afstand past mijn trainingen van tijd tot tijd aan en het is goed te doen. Er zit minder variatie in dan ik gewend was. Ik train vier dagen in de week met een programma wat in één training veel spiergroepen tegelijk aanpakt. Voor mij dus geen aparte isolatie-oefeningen meer, voor biceps en triceps bijvoorbeeld.

Het scheelt enorm veel tijd en ik geloof in compound-oefeningen, al ligt de focus van mijn training wel op de spiergroepen die extra aandacht en ontwikkeling nodig hebben, zoals mijn benen en billen, rug en schouders.

Voeding

Het is nu bijna twee maanden geleden dat we in Athene waren voor het WK en eindelijk gaat mijn gewicht nu iets omhoog. Ik ben nu zo'n anderhalf á twee kilo zwaarder dan op de wedstrijd en mijn vetpercentage is met 1% gestegen. Ik let wat minder op mijn macro's  dan op de calorieën, maar ook daar gaat het vaak fout. Op rustdagen moet ik minder calorieën gebruiken dan op trainingsdagen, maar op avonden dat je niet hoeft te trainen ben je eerder geneigd om te gaan eten dan wanneer je thuiskomt na een training. En dan is het zaak om juist te eten. Wat bij mij dus resulteert in een overschot aan calorieën op rustdagen en een tekort op trainingsdagen. Maar het compenseert elkaar wel weer.  De afgelopen week  waren het hele hete dagen van nietsdoen en binnen hangen, plus drie verjaardagen van onze kinderen, waarvan er twee met taart en barbeque en één met een normaal voedingspatroon, omdat Spanje te ver weg was om een stukje taart mee te komen eten. We houden het nog tegoed, Esther.

Maar zoals ik al zei, vet en kilo's zijn netjes binnen de perken, dus geen paniek. Wat dat betreft niet, nee....

Paniek

Wie mijn blogs trouw leest weet dat wij wat reizen betreft echt van de laatste minuut zijn. Nee, ik zeg het fout, ik ben dat ab-so-luut niet! Ik kan er gewoon niet tegen om vandaag te beslissen om morgen op reis te gaan. Nee, ik zeg het weer fout, want het idee van op reis gaan bestaat al lang, alleen de boeking om daadwerkelijk te vertrekken is laatstemomentwerk.

Zo leven we nu d.d. 31 juli. Dat is volgens mij de allerlaatste dag in juli. Klopt toch? En tot en met vandaag moet ik aan de bond mijn vlucht doorgeven, anders gaat het mijn neus voorbij dat de bond mijn vlucht voor mij gaat betalen. En aangezien mijn aan-huis-coach annex manager dit soort zaken voor mij regelt ( dan heb ik die stress niet aan mijn hoofd) ben ik van hem afhankelijk. En hij is dol op lastminute zaken regelen. Gek word ik ervan. Ik verbaas mijzelf dan ook dat ik gewoon heb kunnen slapen vannacht. 

Zijn levensmotto; je moet je pas druk maken als het nodig is, werkt bij mij nooit, want ik ben altijd pas weer rustig als ik weet dat de zaken in orde zijn. Deadlines, om gek van te worden.