About me
Oma blogs
Spannend
Fotoshoot
Rustdag
Geprolongeerd
Babylachjes
LDIHL
Waarom niet?
Training
En.....weg!
Op de zaak
Update
Babyvoetjes
Meet Stan!
Wat is dat?
Ik ga op reis en neem mee...
Wereldkampioenschappen 2019
Op aarde bij de engeltjes
Oorlog!!!
Grote ukkies
Het vervolg....
Feest
Mama snapt het
De kogel enzovoort....
Burn out
Historisch weer
Hoe heet je?
Logeren, deel 1
Road to Olympia
De zus van...
Road to Olympia, deel 2
Ziek
Een vakantiebreekje
Road to Olympia, deel 3
Taalverwerving
Imiteren en onthouden
Road to Olympia deel 4
Halfjarig, hoera!
Het operatiekoffertje
Road to Olympia, deel 5
Sjaan en Cor op vakantie
Dreumesdametje
Road to Olympia, deel 6
Even bijkletsen
De wasvader
Overleven
Road to Olympia, deel 7
Snelle fietsen
Een middag met Stan
Road to Olympia, deel 8
The coffee challenge
Road to Olympia, deel 9
Neefjes en nichtje
Road to Olympia, deel 10
Bekend voor een dag
Road to Olympia, deel 11
In het grote bad
Vriendin op de koffie
Road to Olympia, deel 12
Ik staak!
Road to Olympia, deel 13
Hello Olympia!!
Natural Olympia 2019
Dank, dank, grote dank...
Schamen
Spelletjesdag
Voor/na
?????
Een avond met Stan
Humor
Oude oma
Een mooi verhaal
Klaar! Genoeg!
Kinderutopia
Opstarten
"Bakken met Willie"
Ik staak!
Logeren, deel 2
Kleinkinderen( op zondag)
Karaktertje
Het jaar is om
De club van 3
!!!!!!!!
Fitness blogs
Juf blogs
Zoeken

Hot news

Zien jullie wat ik zie?

Ik ben zo'n kip die een wieltje ziet, zo'n wieltje waar je je buikspieren mee kan trainen. En ik zie een halve Max. Dat zou ik dus zien als ik niet beter wist. En ik weet het al een paar weken, maar het geeft geen pas om als oma met een primeur te komen als die eer aan de ouders van Max toe komt. Oplettende lezers hebben het natuurlijk meteen gezien. Net als tante Anouk het meteen zag en als een dolle reageerde. Het is het shirtje van Max, nee het is de tekst op het shirtje van Max.

Big brother

Max kan nog tot half september genieten van onverdeelde aandacht van ons allemaal, maar dan zal hij moeten delen met een nieuwkomertje in de familie. Met zijn 21 maanden mag hij zich straks grote broer noemen. En eindelijk, eindelijk mag ik het nu ook aan iedereen kwijt dat mijn omastatus een upgrade krijgt. Met twee of meer kleinkinderen mag je je tot de groep meer-ervaren-oma's noemen. Wat dat inhoudt weet ik niet, ik verzin het ook maar ter plekke, maar het is net zoiets als het verschil van moeder van 1 kind of moeder van 2 of meer kinderen. Zo van , dit kunstje ken ik al, vertel mij wat over luieruitslag, tandjes krijgen, jengelen om niks.

Bij oma's zal dat zoiets zijn als, vertel mij wat over hoe je een appeltaart bakt, een boekje leuk voorleest, of een vergane-glorie-liedje als "klap eens in je handjes" zingt. Ik hoor je denken, zo'n oma ben jij niet. Nee, dat dacht ik vroeger ook, zo'n oma word ik echt niet, hoor. Laat ik je vertellen dat ze mijn appeltaart, na veel oefenen en na mijn eigen receptuur te hebben opgegeven, best te pruimen vinden, dat ik zelfs "Ozewiezewo" voor Max zing en dat ik een boekje zonder tekst voorlees alsof er hele lappen tekst staan, gewoon voor mijn eigen lol en natuurlijk voor Max.

Ja, het grootmoederschap doet gekke dingen met een mens.

En zoals mijn trouwe lezers al lang begrepen dat ik het oma-zijn een ongelooflijk leuk bestaan vind, snappen zij vast wel dat ik dolblij ben met weer zo'n nieuw hummeltje.

Nieuw wonder

Rest mij nog te vermelden dat papa enorm blij is om een nieuw kamertje te maken. Dat mama zich heel goed voelt en er weer supermooi uitziet met haar minibuikje vol beweeglijkheid. En dat Max vanaf het begin van de zwangerschap een fascinatie voor blote buiken heeft ontwikkeld. En niet alleen mama's buik vindt hij prachtig, nee, hij vindt alle blote buiken mooi. En of je nou voor het eerst op viste komt of niet, als mama er niet steeds een stokje voor zou steken zou hij bij willekeurig wie dan ook de trui omhoog duwen om een nieuwe buik te bekijken.

Powergran2019