Hot news
Zien jullie wat ik zie?
Ik ben zo'n kip die een wieltje ziet, zo'n wieltje waar je je buikspieren mee kan trainen. En ik zie een halve Max. Dat zou ik dus zien als ik niet beter wist. En ik weet het al een paar weken, maar het geeft geen pas om als oma met een primeur te komen als die eer aan de ouders van Max toe komt. Oplettende lezers hebben het natuurlijk meteen gezien. Net als tante Anouk het meteen zag en als een dolle reageerde. Het is het shirtje van Max, nee het is de tekst op het shirtje van Max.
Big brother
Max kan nog tot half september genieten van onverdeelde aandacht van ons allemaal, maar dan zal hij moeten delen met een nieuwkomertje in de familie. Met zijn 21 maanden mag hij zich straks grote broer noemen. En eindelijk, eindelijk mag ik het nu ook aan iedereen kwijt dat mijn omastatus een upgrade krijgt. Met twee of meer kleinkinderen mag je je tot de groep meer-ervaren-oma's noemen. Wat dat inhoudt weet ik niet, ik verzin het ook maar ter plekke, maar het is net zoiets als het verschil van moeder van 1 kind of moeder van 2 of meer kinderen. Zo van , dit kunstje ken ik al, vertel mij wat over luieruitslag, tandjes krijgen, jengelen om niks.
Bij oma's zal dat zoiets zijn als, vertel mij wat over hoe je een appeltaart bakt, een boekje leuk voorleest, of een vergane-glorie-liedje als "klap eens in je handjes" zingt. Ik hoor je denken, zo'n oma ben jij niet. Nee, dat dacht ik vroeger ook, zo'n oma word ik echt niet, hoor. Laat ik je vertellen dat ze mijn appeltaart, na veel oefenen en na mijn eigen receptuur te hebben opgegeven, best te pruimen vinden, dat ik zelfs "Ozewiezewo" voor Max zing en dat ik een boekje zonder tekst voorlees alsof er hele lappen tekst staan, gewoon voor mijn eigen lol en natuurlijk voor Max.
Ja, het grootmoederschap doet gekke dingen met een mens.
En zoals mijn trouwe lezers al lang begrepen dat ik het oma-zijn een ongelooflijk leuk bestaan vind, snappen zij vast wel dat ik dolblij ben met weer zo'n nieuw hummeltje.
Nieuw wonder
Rest mij nog te vermelden dat papa enorm blij is om een nieuw kamertje te maken. Dat mama zich heel goed voelt en er weer supermooi uitziet met haar minibuikje vol beweeglijkheid. En dat Max vanaf het begin van de zwangerschap een fascinatie voor blote buiken heeft ontwikkeld. En niet alleen mama's buik vindt hij prachtig, nee, hij vindt alle blote buiken mooi. En of je nou voor het eerst op viste komt of niet, als mama er niet steeds een stokje voor zou steken zou hij bij willekeurig wie dan ook de trui omhoog duwen om een nieuwe buik te bekijken.
