Kleine artiest

Omdat je nooit weet waar de talenten van je kind verstopt zitten , moet je ze gewoon alles aanreiken wat voorhanden is. Heeft hij of zij muzikale verborgen talenten, geef hem dan een trommel, sambabal of xylofoon om mee te experimenteren .En trakteer jezelf op een koptelefoon.  Heb je een Olympisch kampioen in de dop, laat hem of haar zijn motorisch talent ontwikkelen en laat hem of haar van jongs af aan zijn gang gaan. Dus veelvuldig de speelplaats bezoeken, moedig het klim- en klauterwerk aan en laat hem of haar gewoon de buggy met boodschappen duwen.

Zo ook met Max.

We laten hem klimmen, rennen, duwen en trekken. Klimmen op alles wat hoger is dan hemzelf, rennen doet hij automatisch de hele dag, waarbij hij soms afremt op de tafelrand waardoor hij er soms als een indiaan op oorlogsgebied uitziet ( rode strepen op zijn hoofd), de buggy mocht hij urenlang in de dierentuin zelf duwen en trekken aan de zware ovendeur tot er beweging in komt is nu zijn nieuwe doel .De hele dag traint hij deze onderdelen, menig topsporter zou er moeite mee hebben om hem op( volwassen niveau uiteraard) bij te houden.

Of heeft je peuter kunstzinnige aspiraties?

Bied hem of haar dan op jonge leeftijd "Klein duimpjes" en wees niet zuinig met papier. Klein duimpjes, ken je ze? Het zijn kleine waskrijtjes, gemaakt voor kleine knuistjes. Max heeft een variant van de Klein duimpjes, maar die voldoen prima. Het nieuwtje van de krijtjes is er al af, want hij proeft ze niet meer. Kan ook zijn dat hij het niet meer doet, omdat ze gewoon goor smaken, of je een kaars in je mond stopt. Waarschijnlijk zijn ze gemaakt van eetbare was met eetbaar papier, want geschikt voor ukkies

. Net zulk papier als wat om de sigaretjes zat die je vroeger van de Sint in je schoen kreeg. Dat vrat je ook gewoon op. Dat gelazer en gepietepeuter met die rotpapiertjes, daar had je geen tijd voor, chocola wilde je proeven, dan maar met papier. Ik kan me de smaak van waskrijtjes niet meer van vroeger herinneren, terwijl ik bepaalde smaken uit mijn "proefperiode "nog heel goed herinner. De smaak van aarde, ken je dat nog? Goor, he. Zeep, ook niet voor herhaling vatbaar. Oorsmeer, alsof het gezond is, zo vies. Bullebakken, beetje lekker eigenlijk wel, maar ja , het is niet sociaal geaccepteerd als je dat blijft doen, dus maar niet meer.

Maar waskrijtjes, ik krijg de smaak niet te pakken. Maar misschien had ik ze vroeger niet eens, misschien zat ik meteen wel te viltstiften. Dat smaakte naar niks, dat weet ik nog wel. Je moest ze soms wel in je mond nemen, want ik kreeg echt niet elke maand nieuwe stiften van mijn moeder, dus om de leukste kleuren nog zo lang mogelijk te gebruiken moest je ze soms gewoon weer even nat maken. Later bedacht ik een betere methode door het dopje te verwijderen , er een straaltje water in te laten lopen, dopje er weer op en je stift deed het weer twee dagen.

Max tekent, nou ja, krast, met waskrijtjes en eigenlijk liever nog op de tafel dan op het grote vel papier. Hij vingerverft ook. En niet onverdienstelijk, moet ik zeggen. De kunstwerkjes zien er best artistiek uit. Eigenlijk wordt het tijd voor klei, want de ontluikende drang tot ruimtelijk scheppen ( ahum) is maanden geleden in de kiem gesmoord toen hem het graaien in de plantaarde werd verboden.