Ongewoon

Elk kind is bijzonder, maar je eigen kind is bijzonderder. En krijgt je eigen kind een kind, jouw kleinkind dus, dan is dat kind het bijzonderst. Want alles wat je kleinkind voor het eerst doet is weer zo speciaal, net alsof je het voor het eerst meemaakt dat een kind lacht, zit, staat of loopt.

Natuurlijk zitten er heel wat jaren tussen, in mijn geval 25 jaar, dat ik me verbaasde over de kunsten van mijn laatste baby Anouk en mijn kleinzoon Max.  En in die tussentijd gaat er veel verloren, merk ik. Maar gelukkig hield ik in die tijd een dagboek bij waarin ik onze belevenissen met de kinderen  beschreef en teruglezend zijn onze kinderen inderdaad bijzonder. En ja, kleinzoon Max is ook best bijzonderst. ( vindt oma)

Luister even: (video op full screen svp)

 

 

Que?

Wat zegt hij nou?, zal je denken. Maar hier begroet hij zijn tante Esther en ome Cyril in Mexico op zijn Spaans. En omdat het praten nu  toch in een stroomversnelling gaat , gooien we er meteen een begroeting in het Grieks tegenaan. Een hartelijk welkom voor ome Alex.

En als hij aan het "pele" is en je vervolgens  de "baco" vraagt moet je niet denken dat dit peutertaal is, wat hij natuurlijk ook heeft, maar neem hem dan gewoon serieus en pak even tussen al het duplo die baco, zodat hij de  "auto kan maken".  Misschien kan je meteen de 'loeloe" aanreiken, want die heeft hij daarna nodig.  Ja, hallo, hij kan nog niet alle woorden meteen goed uitspreken, he.  Voor als je het er niet uit kon opmaken, dit is een schroevendraaier. Ongewone woorden voor een ventje van nog geen twee. Ja, maar niet als je weet dat zijn vader topmonteur is en Max graag een bezoekje brengt aan de garage.

Raadsels

Omdat de woorden nu achter elkaar zijn mond uit rollen wordt het steeds begrijpelijker wat hij bedoelt. Maar er blijven ook raadsels wanneer hij met veel overtuiging iets tegen je zegt waarvan je met de beste bedoeling niets kan maken. En of het nu komt omdat hij het gedrag van anderen imiteert wanneer ik iets niet goed versta ( ben echt een beetje doof aan één kant) of dat dit gewoon iets heel menselijks is weet ik niet,  want dan kijkt hij me nadrukkelijk aan en zegt het nog eens, met lichte stemverheffing. Wat zeg je nou , Max? En ik gis dan maar wat ( zoals altijd, als ik het niet goed hoor) maar als ik er dan faliekant naast zit, zegt hij het nog eens , harder en met lichte irritatie. Als ik het dan nog mis heb, denkt hij waarschijnlijk, ik geef het op met jou en gaat dan iets anders doen. Ongewoon, maar toch weer niet.

Muziek

Zoals zoveel kinderen is hij gevoelig voor muziek. Een leuk muziekje? Dan gaat hij dansen. Niet zo ongewoon toch? Maar wel dat hij het elke zondag  flikt om een muziekzender op te sporen waarop hij kan dansen. Als alle zondagvisite weer naar huis is en we de radio weer kunnen horen zijn we steeds verbaasd wat er nu weer op staat. 

 

Maar het meest bijzondere vind ik toch wel dat ik hem blij kan maken door hem een ei in een zakje mee naar huis te geven wat hij netjes bewaart tot de volgende dag. Een chocolade ei met een verrassing, zo'n surprise ei van kinderchocolade? Niks hoor!

Gewoon een hardgekookt ei, net zo een die oma altijd eet.

Ook deze video even op full screen svp

En ondertussen lacht Tess gewoon haar vervelende gespuug weg en begint ze zelfs geluidjes te maken. Laat je niet kennen, hoor kleintje!