Klaar! Genoeg!

Je kent dat wel, zo'n vreselijk irritante kriebel in je keel. En je stelt het moment van hoesten uit tot je uiteindelijk niet meer kan en je je longen uit je lijf hoest. Bijna letterlijk, want ze zitten vast natuurlijk en daarom doet het pijn.

Je denkt, zo, dat luchtte even op, maar niks hoor. Het gebeurt nog eens, en nog eens en nog eens. En de volgende dag sta je op( pff, opstaan! je bent de nachtelijke uren doorgekomen) met een stem zo hekserig en met zo weinig volume dat anderen moeite moeten doen om je te verstaan.

 

Hoesten

'sNachts niet kunnen slapen is 1 ding, maar de hele nacht keihard liggen hoesten in een 2e. Dat ik  door mijn man  niet het bed uitgetrapt ben getuigt van grote liefde. En om de illusie stand te laten houden dat het liefde is kies ik zelf dan maar voor de bank.

Lekker op de bank je strot schraal hoesten is om gallisch van te worden. En bovendien ben ik er goed klaar mee.

Codeine! Ja! Dat zal me aan een rustige nacht helpen. Het advies wat ik erbij kreeg was: Een uurtje voor het slapen innemen en je bent gewoon knockout, geweldig! Nog even spookte door mijn hoofd, doping? Maar het verlangen naar een hoestvrije nacht was  zo groot. Hup, slik weg.

Een uur van te voren, is dat met afschminken, tanden poetsen, lezen meegerekend? Nou ja dan maar even nog op eigen gelegenheid een beetje hoesten. Het zal zo wel gaan werken. Of duurt het langer omdat ik lig? Had ik moeten   blijven  zitten om het pilletje beter te laten oplossen? 

 

Om een lang verhaal kort te maken. 

Lekker gehoest. Goed hard ook en veel. De hele nacht lang, nee, die was niet lang. De bank weer ingericht als bed. Lepel honing langzaam in mijn keel laten zakken. Thee gezet. Hee, de krant is er al. Nacht twee van hoesten op de bank.

 

Deze zonsopkomst maakt wel  weer veel goed.😍😍😍