Vrijdagplezier

Het is vrijdag en na vier dagen met kleuters werken maakt dit mijn week weer vol. Op de vrijdag gaat het om een kleuter en een peuter en toevallig zijn het ook nog eens mijn kleinkinderen. Twee van de vier. Een van de andere twee is ook een peuter, een van een heel speciaal soort maar daarover een andere keer, en zijn broertje wat nog niet helemaal af is en dus nog in zijn mama's buik verblijft. Hierover ook straks meer.

De vrijdag begint voor mij om 7.00 uur  op het adres van Max en Tess. Er brandt in de huiskamer wel al licht, maar ik zie nog geen kleintjes beneden wanneer ik mijn fiets voor het raam plaats. Misschien slapen ze nog, dus ik steek de sleutel zachtjes in het slot, niet aanbellen natuurlijk, en stap zachtjes naar binnen. Eenmaal binnen hoor ik van boven de stemmetjes met het hoge stemmetje van Tess er bovenuit. Ze zingt een verjaardagsliedje, hoor ik, met hoera-geroep. Van haar mama hoor ik dat ze hoera roept, omdat oma vandaag komt. Mama gaat naar haar werk en even later zitten er twee kindjes aan tafel . Max heeft zelf alvast zijn boterham gesmeerd en zit smakkend te eten. Tess is deze keer vlot geweest met het uitkiezen van haar kleding voor vandaag en bestelt haar boterham met smeerworst bij mij. Voor Tess aan haar ontbijt kan beginnen slikt Max snel de laatste happen weg en roept: "Mag ik televisie kijken? Ik ben klaar met eten!" En voor ik kan antwoorden klimt hij al op de bank en pakt de afstandsbediening. Nog een smekende blik mijn kant op en voor ik ja kan zeggen staat er al iets op wat Tess totaal niet zal boeien, weet ik nu al. Alsof Max het al aanvoelt wat ik hierover zal zeggen komt hij me al tegemoet met een compromis: "Straks kijken we iets wat we allebei leuk vinden, oma." En naast me hoor ik :"Elsa!!" Elsa is de hoofdpersoon uit de Disneyfilm Frozen en samen met allerlei soorten unicorns ( lunatins , zoals Tess ze noemt) haar grote favoriet. 

Wanneer Tess even later naast Max op de bank kruipt bestelt Max nog een boterham met pasta-choca. Zeer tegen de huisregels in wordt die op de bank opgepeuzeld. En daarna nog een. Deze vijfjarige kleuter is duidelijk in de groei, want na de derde boterham wil hij er nog een, maar we kweken geen dikkerdjes  hier en dus is het voor nu even geen pasta, maar basta!

Wanneer we Max naar school gebracht hebben is het tijd voor Tess. Onverdeelde tijd voor Tess alleen, net zoals Max dat kreeg toen Tess nog als baby grotendeels slapend de dag doorbracht en natuurlijk voordat hij een zusje had, al zal hij zich dit niet kunnen herinneren.

Het rollenspel met de figuurtjes van duplo was met Max favoriet en dat is het met Tess net zo. Of met de familie in het poppenhuis. Totdat ze mijn tas ontdekt met daarin mijn toilettasje. Tess, het meisje-meisje, weet precies wat ze zoekt; mijn lippenstift. En als een geroutineerde make-up-artieste stift ze zonder spiegel haar lippen zonder een streepje ernaast. De enige die dit ook zo fantastisch kon en waar ik altijd met bewondering naar keek als ze zo foutloos haar lippen kleurde was mijn moeder.  Dan zoekt ze het tandenragertje op en reinigt routineus haar tandjes. Vervolgens worden de nageltjes gevijld.

De tijd vliegt als het gezellig is en we moeten alweer  de deur uit om Max op te halen. Op vrijdag is hij altijd 's middags vrij, wat ik een zegen vind, omdat we dan tussen de middag niet hoeven te haasten en 's middags lekker kunnen spelen. Op de fiets komt Max met een goed idee: "Zullen we een croissantje halen , oma? Ik heb trek in een ham-kaas-worstcroissantje." 

"Goed idee, hoor." En we parkeren de fiets bij de bakker. Tess blieft liever een gewoon croissantje en al we aan de beurt zijn vraag ik om een gewoon croissantje en een ham-kaascroissantje. "Nee, ik wil een ham-kaas-worstcroissantje! "verbetert Max mij snel. Je zal maar met iets opgezadeld worden wat je niet lust. "Oh, okee. Heb je ook ham-kaas-worstcroissantjes? "vraag ik nog( ik had er nog nooit van gehoord, maar de voedingsmiddelenindustrie gaat soms zo razendsnel in op de vraag dat ik het niet meer kan bijhouden)

Het meisje wat ons helpt is even in verwarring en zegt dat ze alleen maar ham-kaas-croissantjes heeft , maar vraagt het voor de zekerheid toch nog even bij een collega na. "Nee, alleen ham-kaas." zegt ze tenslotte. Maar Max weet wat hij wil en zegt nog eens luid over de toonbank heen dat hij een ham-kaas-worstcroissantje wil. Ik geef het meisje een knipoog en ze begrijpt mij gelukkig. 

Eenmaal thuis smakt Max zijn wat-dan-ook-croissantje op en er is geen vuiltje aan de lucht. 

 

Na een halve middag van strijkkralen uitzoeken voor de dinosaurus die Max aan het maken is en het tussendoor lakken van twintig ieniemini nageltjes van Tess kunnen we eindelijk naar buiten. De zon schijnt zelfs op deze januarimiddag. We vertrekken naar het speeltuintje aan de overkant van de straat. Max neemt zijn pistool mee en Tess haar poppenbuggy. Alledrie zijn we in een supergoed humeur en dat komt niet alleen door de zon. Het schommelen, het klimmen en glijden maakt ze vrolijk en als ik even later foto's maak en het resultaat samen met hen bekijk doen Max en ik het bijna in onze broek van de lach. Op de glijbaanfoto staat niemand, omdat Max al beneden was voor ik de foto kon nemen en dat niet een keer, maar wel drie keer achter elkaar.

Met zo'n oen van een oma is het lachen, hoor!

 

Later op de avond ben ik weer op hetzelfde adres, omdat we daar in minisetting een babyshower voor de mama van Stan houden. Een meidenavond in loungekleding met lekker veel hapjes en snoeperijen en vooral heel veel lol. We kunnen opgelucht ademhalen, want de babyshower van drie jaar geleden was net op het nippertje, omdat Stan een paar dagen later geboren werd. Dus babybroertje van Stan, je mag nu, maar het hoeft nog niet!