Vertrouwen

Wie mij al wat langer volgt kent mijn medische voorgeschiedenis een beetje. Vorig jaar rond deze tijd was ik herstellende van een flinke operatie én in voorbereiding op het naderende NK 2021. Net na de operatie moest ik mijn spiermassa zien terug te krijgen en mijn lichaam weer in wedstrijdvorm krijgen. Ik moest eerst bijeten en daarna weer droger worden. Je ziet dat het allemaal tegenstellingen zijn die op voorhand al niet gaan werken. Mijn buik bleef lang bol door de lucht die er tijdens een operatie in geblazen was. Door het lange niets doen dan alleen een beetje wandelen en niet meer dan 1 kg mogen tillen waren mijn spieren ( die al niet zo uitbundig aanwezig zijn) verschrompeld.  Kortom , het werkte niet en dat was ook logisch en verklaarbaar.  Bovendien waren daar die littekens waar ik me aan stoorde, maar die nu onderdeel van mij zijn geworden.

Ik was vorig jaar tegen beter weten in vol goede moed bezig om er zo goed mogelijk uit te zien en er hard voor te werken. De afgelasting van de wedstrijd was een domper, omdat ik er zo mijn best voor had gedaan om mezelf te bewijzen dat het weer gelukt was, maar achteraf was het een zegen. 

Er is nu wel iets veranderd. En dan bedoel ik mentaal. Ik merk dat ik er meer ontspannen in sta en dat ik meer vertrouwen in het proces heb. Dat zou ook wel moeten, omdat ik sinds 2015 aan wedstrijden deel heb genomen, maar telkens twijfelde ik of het wel goed zou komen. Ik heb er nu meer vertrouwen in dat het weer podiumklaar zal zijn. En ik geef het proces in handen van mijn beide coaches. Dat is iets wat je altijd moet doen, omdat zij je objectief kunnen beoordelen, maar je moet het zelf dan ook los kunnen laten. Nu wil ik altijd alle touwtjes altijd en eeuwig in handen houden met alles ( vandaar dat dat hoofd af en toe zo vol kan raken, want dat vergt wat organisatie), maar dit stukje geef ik nu weg. Dat houdt in dat ik straks zal moeten laden, iets waarvan ik altijd bang was. Na de periode van minder eten  volgt de opvulfase, maar hier was ik altijd bang voor. Bang om de controle kwijt te zijn, een paar touwtjes uit mijn handen te laten glijden en dan zo ruw dat je er  rode brandvlekken op je handen aan over houdt. En dat is dan symbolisch voor een verpeste shape.

Ik heb nog minder dan zes weken. Ik heb me nog niet ingeschreven voor de wedstrijd, nog geen tanning geregeld, niets. Ik ben van de week bloed wezen prikken voor de controle van aankomende week bij de internist. Want wie denkt dat ik na de operatie en het herstel daarvan volledig genezen was van mijn Non-Hodgkin heeft het mis. Ik voel me doorgaans goed genoeg, maar ook vaak niet. We gaan deze week zien hoe het er met de bloedwaarden en de kliertjes voor staan.  

Over het hele proces van ziek zijn, operatie en de prep van vorig jaar heb ik een boek geschreven wat zeer binnenkort op de markt komt. Het draagt de titel "STERK" en vertelt over de sterke band met de familie in dit proces, de sterke relatie met mijn man en het sterk terug komen na een akelige diagnose en een operatie aan de milt. 

Over mijn voorbereiding en de uitslag van het onderzoek volgende week meer. Wordt vervolgd.