Zwarte kastjes en een oma

Het is zomervakantie, uh, ik bedoel herfstvakantie. Wat een verwennerij, deze zomerse dagen, echt een cadeautje, hoor. Dank jullie wel, weergoden, jullie zijn ons deze vakantie eindelijk eens goedgezind.  Maar jullie hadden dan ook nog wat goed te maken na de zomervakantie.

 

Eigenbelang

Dat was gisteren. Vandaag laat de zon zich niet zien, maar dat boeit me nu niet zo, want ik pas vandaag op. Aangezien tantes dag nu in beslag wordt genomen door haar Griekse lover kan ik me herenigen met míjn vriend . Nee, het zat anders. Ik vertel het verkeerd. Ik heb aangeboden om op te passen zodat Anouk leuke dingen kon gaan doen met haar pas in Nederland aangekomen vriend. Ik heb toch vakantie, dus... Maar mijn aanbod was voortgekomen uit hebberige overwegingen. Zondag geen Max, dan dinsdag! Hebben is hebben.

Ik had het voorrecht om hem uit bed te halen, altijd een pretje. Flesje melk, boterhammetje, lekker spetteren en spatten in bad, kronkelen bij het aankleden, maar het lukt weer allemaal en dan is het spelen, stoeien en kroelen geblazen. De bank is nu de favoriete speelplek geworden: erop, eraf, erop, eraf, springen,  rollen en er weer af. En dan op de apparatuur af die de tv bestuurt. En ja hoor, Max heeft de tv aangezet.  Hoe doe je dat , Max? Ik zit met de afstandsbedieningen ( 3 stuks) in mijn handen en Max neemt het wel even over. Knopjes indrukken en kijken naar het scherm, zo ver is hij al. Maar we krijgen geen beeld en ook geen geluid. Onder protest mag ik het ook even proberen, maar mij lukt het al helemaal niet. Vinnig grijpt hij een van de drie afstandsbedieningen uit mijn handen en drukt weer allerlei knopjes in. Het beeld verandert, maar niet naar iets van beeld of geluid. Nog geen jaar oud, maar al helemaal doorhebben dat je iets kan bewerkstelligen met die zwarte kastjes. Ik vermoed dat hij over een poosje de tv gewoon aanzet, terwijl ik loop te goochelen met drie afstandsbedieningen. 

Max slaapt nu, dus ik ga het nog een keer proberen.

Ik ben hier echt te stom voor. Ik  kom niet verder dan het apparaat van stroom voorzien zodat je kan zien wat je graag zou willen doen: radio, tv, dvd, je zegt het maar. Zelfs als ik het inspreek ( die functie zit er ook op) gebeurt er niks. En nu ligt Ralph waarschijnlijk in een deuk.

 

Ik geef het op. Ik zing straks zelf wel weer.

En ik heb het gevoel dat iemand mij nu uitlacht.