Nog acht weken te gaan tot aan de NO, maar voor mij mag het nu wel zover zijn. Een prep voor het NK, een prep voor het WK en nu voor de NO. Het duurt nu wel heel lang en ik kan dit ook wel; de trainingen gaan gewoon super, mijn "dieet"  ook( ik kan het eigenlijk niet meer zo noemen, omdat het al maanden mijn voedingsgewoonte is), maar in mijn hoofd rommelt het soms. Dan zou ik gewoon wel eens lekker willen schransen. Niet één stukje chocola bij de koffie, maar zo'n dubbele Bounty, of een chocolade muffin, of een handjevol kersenbonbons met likeur. Geen glas water, maar een groot glas rode wijn, of twee, een gin tonic en dan wat kaasjes en nootjes, en dan niet die ongebrande walnoten, maar van die pittige. Patat met pindasaus, of een pita giros. 

Ik ben blij met mijn Nee-Nee-sticker op de brievenbus, omdat ik in de supermarktfolders alleen maar de lekkere dingen zou zien. Dus die verleiding is er gelukkig niet. Maar ik loop natuurlijk ook door de supermarkt voor mijn boodschappen en daar staan al die heerlijkheden zo voor het grijpen. 

Maar ik ben sterk. Ik heb wilskracht. Ik ben gemotiveerd. Ik heb een missie. Ik heb een doel.

Maar ik ben ook maar een mens. En soms kan ik de verleiding echt niet weerstaan. Op mijn eigen verjaardag heb ik géén gebak, géén wijn of kaasje aangeraakt, maar op de verjaardag van mijn kleindochter eergisteren kon ik de Red Velvettaart niet aan mijn neus voorbij laten gaan. Evenals het glas rode wijn bij de heerlijke tournedos van gisteren gleed er zomaar in. 

Nu denk je dat ik met een schuldgevoel dit zit te typen? Echt niet, hoor. Ik weet dat dit niet elke dag gebeurt en dat het daarom geen schade aanbrengt. Zoals ik al zei, ik ben een mens en deze sport is mijn hobby. En een hobby doe je voor je dol. Ik ben al maanden voor mijn lol bezig, echt waar. Het proces van voorbereiden vind ik leuk en boeiend. Ik kan ook niet begrijpen wat atleten zichzelf aandoen als ze er zo'n moeite voor moeten doen en door zo'n diep dal moeten.

"Ja, maar jij hebt het makkelijk! Jij bent altijd al slank, jij houdt alleen van gezonde dingen, jij kan niet veel eten, jij zit snel vol, jij traint al je hele leven, jij hebt anorexia-achtige verschijnselen gehad."  

Dit heb ik gehoord en niets is waar.

Ik vind het niet altijd makkelijk. Ik was niet altijd slank; de Weight Watchers hebben ooit geld aan mij verdiend.( zie foto hierboven, uit een ver, ver verleden) Ik hou niet alleen maar van "gezonde dingen"(lees even het bovenstaande nog eens). Ik kan best veel eten; mijn bord ligt vaak voller dan dat van mijn man. Ik zit niet altijd snel vol, soms ben ik voor mijn gevoel onverzadigbaar. Ik ben pas met fitness begonnen op mijn vijftigste. En wie tegenwoordig slank is , heeft anorexia-achtige verschijnselen. Vooral diegenen die in een wedstrijdvoorbereiding zitten natuurlijk.

Ach, het is soms lastig uit te leggen wat nou eigenlijk de drive is om deze sport vol te houden. Voor mij zijn het wel de wedstrijden én de inspiratie die ik anderen geef. De wedstrijden zijn mijn doel en de inspiratie om anderen aan het sporten te krijgen is wel een missie geworden. 

Wordt vervolgd...