Ik ben de tel kwijtgeraakt, dus ik noem het de zoveelste voorbereiding op een bikinifitnesswedstrijd. Het negende jaar dat ik wedstrijden doe in bikini. Wedstrijden waarop je er op je mooist bij wilt staan, en ja dan ook nog eens in bikini. Het echte fysieke werk is daarvoor al gebeurd.

Jaren geleden deed ik mee aan powerliftwedstrijden. Dat waren ander soort wedstrijden, met voorgeschreven kleding. Daar werd niet gelet of je haar goed zat, je make up en tanning mooi waren. Daar ging het om de gewichten die je moest verstouwen. In soms hele gekke kleding trouwens, als je "equipped" liftte. In een shirt wat je armen naar elkaar toe trok. En in een hansop die je met drie man sterk moest aantrekken en ook weer uittrekken, zo strak zat dat.  

Ik ga dit jaar me weer voorbereiden op een bikinifitnesswedstrijd. Alweer? Ja, alweer. Ik schreef het al eerder, maar misschien is het na dit jaar echt zo dat ik stop met wedstrijden. Dit jaar ga ik er nog een keer voor om er op mijn best uit te zien. Beter? Nee, dat lukt me dit jaar niet, denk ik. Na een superlange prep van vorig jaar, voor drie wedstrijden, is er daarna geen tijd voor groei geweest. En als je 66 jaar bent, heb je geen tijd om er twee jaar tussenuit te gaan om wezenlijk wat te bouwen. Het bijhouden van mijn shape is al een klus op zich.

Dit jaar zal het WK in Nederland plaatsvinden, dus dat is lekker dichtbij huis. Geen vlucht naar het buitenland, dus dat scheelt in stress en geld. Die besparing in de portemonnee heb ik omgezet in een nieuwe bikini, die op maat gemaakt gaat worden. En als je wilt weten hoe bikinidames aan een smalle taille komen, dan is dat omdat ze een paar ribben missen. De nieuwe bikini was weer een rib uit mijn lijf. Maar ik vind hem zo mooi dat het voor dit (laatste?) jaar wel mag.

In januari bleef ik na de feestdagen, waar ik mezelf ook allerlei lekkers gegund had, steken op een licht gewicht. Dat klopte voor geen meter natuurlijk. Ik voelde dat mijn vel dikker was en mijn taille ook. Een nieuwe weegschaal bevestigde dat de oude inderdaad aan het jokken was. Per 1 februari heb ik de rem op de calorieën gezet en er is inmiddels een kilogram af. Wat meer eiwit en vet en wat minder koolhydraten helpen me weer om de vetjes omlaag te brengen. Dat betekent dat er weer de wekelijkse metingen plaatsvinden om de boel goed in de gaten te houden. Na de griep, waar ik ook lekker mijn bijdrage aan de epidemie deed, ben ik de trainingen weer langzaam gaan opkrikken naar het oude niveau. Griep en antibiotica hakten er behoorlijk in en zorgden voor een twee weken achterstand. 

Maar het gaat nu weer lekker en ik hoop dat dit zo blijft.  Ik zal jullie verder niet lastigvallen met nikszeggende cijfertjes, want er is nog niet veel veranderd qua shape.