De nutteloosheid der dingen

Er zijn van die dingen die wij als nuttig ervaren, maar als je het goed beschouwt helemaal niet zijn. Zo sta je bijvoorbeeld een half uur te strijken, je draagt het één dag, gooit het in de was en het komt er als een bonk kreuk weer uit. En dan begint het hele proces weer van voren af aan. Nutteloze bezigheid, dat strijken.

Nog zoiets wat ik niet begrijp.

Met de auto naar de sportschool rijden, om daar anderhalf uur op de loopband, crosstrainer of fiets het zweet uit je lijf te werken, vervolgens buiten een sigaret roken en dan in de auto weer naar huis rijden. Voor mijn gevoel kan het nuttiger, gezond bezig zijn.

Zo zijn er ook nuttige gebruiksvoorwerpen die wanneer ik ze hanteer direct hun nut verliezen.

Zo is daar de appelboor. Ik doe het zo: ik schil de appel, okee; ik zet de appelboor om het steeltje heen op de appel, okee toch? En dan drukken. Ik weet niet hoe het met jullie appels gesteld is , maar die van mij hebben altijd een klokhuis wat groter is dan mijn appelboor aankan. Kortgezegd, om mijn appel klokhuisvrij te maken moet ik hem handmatig met een mes gaan uithollen. Nutteloos keukengerei.

Zo staat er in mijn "werkkamertje" (klinkt leuk, maar ik voer er feitelijk geen reet uit) een naaimachine. Daar kan je zelf kleding mee maken als je ten minste de tijd neemt om de handleiding te lezen hoe de draad gespannen moet worden. Want anders levert een naaimachine ( net als meerdere apparaten in huis die het van electra moeten hebben) alleen maar frustratie op. Alle leuke ideeën blijven dus in mijn bovenkamer ( niet te verwarren met mijn werkkamer, he). Hij is dus vrij nutteloos.

 

Om nog even in Sinterklaassferen te blijven. Hoe nutteloos zijn de vloeitjes om chocolade sigaretjes die je in je schoen krijgt. Dit was in de tijd dat elk kind nog door rooknevelen van zijn ouders moest waden, een geliefd schoenpresent van de Sint. Totdat hij van dr. Meinsma op zijn flikker kreeg, denk ik, want ik zie ze nog wel in de winkel, maar in geen enkel kinderschoentje. Wat een gedoe moet dat in de fabriek zijn geweest om al die vloeitjes om die chocolade stokjes te wikkelen. En hoe nutteloos, want na twee neptrekjes vrat je vroeger dat chocolade stokje met wikkel en al op.  Nutteloos.

We rookten vroeger ook een potlood of een pen, al leverde dat soms een blauwe tong op als je de verkeerde kant in je mond stak. Maar beter een blauwe tong dan kanker, toch?

 

Ik snap ook een zwemluier niet. Jullie? Ik dacht dat die van waterafstotend materiaal zou zijn, maar hij loopt in het zwembad evengoed vol water, zodat je peuter met een hangmat vol water tussen zijn benen het water uit komt. En dat is sjouwen, hoor. Waarschijnlijk hoort het een dikke drol op te vangen bij het poedelen, want - ik maak het maar even visueel- bij een dunne broekinhoud gaat het water toch ook  kleuren met een zwemluier om? 

Lekker nutteloos bezig zijn

Er is een groep mensen die van nutteloze zaken kunnen genieten. En met zo'n groepje mensen mag ik werken. Heerlijk om te zien hoe planken op een bakfiets vervoerd worden met als doel...ze weer te verplaatsen naar een andere plek. Hoe touwen vastgeknoopt worden met knopen waar geen zeeman ooit van gehoord heeft met als doel...er weer andere touwen aan vast te knopen. Hoe allerlei materialen op elkaar gestapeld worden om vervolgens weer afgebroken te worden, vervoerd worden naar een andere plek en ze daar weer op te stapelen met als doel......?

Zo heerlijk als je dingen kunt doen die niet per se hun nut moeten bewijzen. Konden we allemaal nog maar eens kleuter zijn.