Training

Max leert per dag een paar nieuwe woorden, lijkt het wel. Fout! Hij had de woorden al lang opgeslagen op zijn harde schijf, maar nu rollen ze dagelijks uit zijn mond, alsof hij er daarvoor geen erg in had. En dat wekt weer verbazing bij ons.  "Hoor wat hij nu weer zegt". Hij produceert zelfs kleine zinnetjes en dan nog verstaanbaar en begrijpelijk ook. Zo zaten wij laatst op zondag allemaal aan tafel en we misten nog iemand. Iemand van ons vroeg "Waar is Stephan?" waarop Max antwoordde "Poepen!". En dan niet om grappig te wezen, want al beschikt hij die gave al wel en ook nog met de bedoeling om ons aan het lachen te maken, was het antwoord deze keer bloedserieus bedoeld, maar toch weer heel grappig, omdat het vanwege de tijdsduur van de afwezigheid van ome Steef  nog eens klopte ook.

 

Poep en  " psss" hebben zijn aandacht wel, de laatste tijd. Hij geeft aan wanneer zijn luier vol zit, al is het wanneer hij bij oma op visite is ook weleens loos alarm, maar hij hoopt op die manier  dat oma er in trapt en hem mee naar boven neemt. Boven aangekomen zijn er dan voor Max meteen afleidende factoren, waardoor hij zijn (fake) volle broek op slag vergeet, zoals de bak met duplo, de racefiets van oma, de badkamer, de beautysalon van tante Anouk, de babykamer en de badkamer. De badkamer met wc. De wc met drukplaten, twee stuks maar liefst. Eén voor kortdurend stromend water en één voor langdurig stromend water.  Boeiend, denk je.

Ik zal je zeggen hoe boeiend dat is voor zo'n dreumes. Ik heb dat eens even staan bekijken en het voor lief genomen dat de watermeter flink liep. Max weet dat er wat gebeurt met het water in de pot als je op één van die twee drukplaatjes drukt. Maar als je met je benen op de grond staat kan je wel net bij die drukplaten, maar dan kan je niet zo veel kracht zetten dat het water gaat stromen; je moet ze flink hard indrukken. Wat doe je dan? Je doet het deksel dicht en klimt op de wc-pot en drukt dan met alle kracht die je hebt.

Yesss! Je hoort het water stromen, maar doordat je boven op die klep zit zie je niks. Vlug eraf, klep omhoog....maar dan is alles alweer rustig in de pot. Nog een keer proberen dan maar, maar nu sneller. Op de klep, snel indrukken, hup eraf en....weer te laat. Kom op, dat kan beter. Dus, nog een keer deksel naar beneden, op het deksel klimmen, met kracht indrukken, snel eraf, deksel vlug omhoog....bijna gelukt.

Een laatste restje water stroomt het gat in waarin alles verdwijnt, maar Max heeft het weleens beter gezien. Maar dan, in een laatste poging om de waterval in de wc te aanschouwen krijgt hij een ingeving, of het kan ook toeval zijn. Hij doet het deksel dicht, klimt op het deksel en drukt met twee handen de grootste van de twee drukplaten in. Het water klinkt als een heuse waterval en Max laat zich vliegensvlug van het deksel glijden, tilt het deksel op en... ja!! Daar gaat me toch een plons water over het witte porselein van de pot het gat van de afvoer in, richting riool. Schoon water, zo zonde, maar zo fantastisch om te zien. Dit schouwspel mag hij van mij nog twee keer meemaken, dan is het klaar en dat vindt Max ook, want dan is zijn aandacht getrokken door de wc- borstel, " Afblijven, bah, Max!" en vervolgens het kraantje, wat hij niet open krijgt ( prima, voorlopig) en de luchtverfrisser. Maar dan is het tijd om het kleinste kamertje te sluiten.

 

Oma heeft een brilletje gekocht. Nee, niet om beter te kunnen lezen, dat heeft ze niet meer nodig sinds haar ogen een laserbehandeling hebben ondergaan. Nee, een brilletje voor Max. Kijken of hij volgende keer daar ook zo gefascineerd door raakt.  

Potjestraining? Slaan we over. We gaan voor het grote werk; als de belangstelling er is moet je erop inspelen, dus Max, wat spoelen we volgende week met het water weg?