Pech versus geluk

Afgelopen zondag begon de winter. Dat is pech voor mij en geluk voor velen die van sneeuw en ijs houden. Ik haat het , d.w.z. ik haat de ongemakken die het met zich meebrengt.

Het begon net flink te sneeuwen toen Peter en ik naar de sportschool reden. Uren later dan de afspraak, dit gold voor de sneeuw. En een uur later dan mijn planning, dit gold voor het vertrek naar de sportschool.   

Sneeuw, ik zei het: pech voor mij. Een geluk voor mijn meteorologische partner, want sneeuw valt er niet elke winter en dat is dus smullen voor hem als het wel met massa's uit de lucht gekieperd wordt.

 

Pech

Oké,  we waren gearriveerd bij de gym en bij het schoonvegen van de ruitenwisser breekt het ding af. Dat is pech, eigenlijk : PECH. Ik loop vast naar binnen, want anders sta ik er in de sneeuw toch maar naast te kijken hoe er getobd wordt met een  ruitenwisser   ( aan de bestuurderskant nota bene). Kwartier later komt mijn coach weer binnen ...met een ruitenwisser. Geen bril bij zich, dus een mission impossible. "Hoe nu straks?" vraag ik ongerust. " Maak je geen zorgen" is het antwoord.  Ik train op dat moment al niet lekker meer. Ik heb geen telefoon bij me ( om hulptroepen te bellen) en geen geld ( voor de bus). Ik zie ons samen al dat hele eind door de sneeuwstorm stampen op weg naar huis.

Geluk

Gelukkig is daar Job met ogen die geen bril nodig hebben en het is zo gefikst. Dat is dan geluk! We kunnen naar huis met de auto. 

Inmiddels sneeuwt Nederland dicht. 

Max zou naar zijn vriendje gaan om diens eerste verjaardag te vieren, maar bij het zien van een auto die zonder cursus aan het slippen was besloot papa Ralph het er niet op te wagen om de rit naar de jarige te maken. Dat was pech. Maar geluk voor ons, opa en oma, want wij wonen dichtbij en daar stonden ze ineens op de stoep. Gezellig.

Pech

Nou ja, het begon gezellig tot Max uitgleed en al zijn tanden door zijn lip viel, gezien het vele bloed en de nu zichtbare vele korstjes op zijn dikke onderlip. Vette pech!

Code rood, niet vanwege al dat bloed, maar vanwege de decimeter sneeuw. Desondanks kwam iedereen er toch door om  bij ons te eten. Wat een geluk. Dat Domino's niet bezorgde vanwege code rood: pech! Dat Yvonne op hete kolen zat, omdat ze moest werken: pech. Dat Max zo snotverkouden was en niet wilde eten: pech. Dat de bezorger , die wel bezorgde, veel te laat kwam was pech, maar begrijpelijk. Dat Max toen opeens moest overgeven: pech en zo zielig. Dat Ralph en Yvonne toen hun pizza mee naar huis konden nemen was weer een gelukje. Dat iedereen veilig op zijn bestemming is aangekomen die avond :een groot GELUK.

 En dat nu de dooi inzet noem ik ook GELUK!