De tijd vliegt als je het druk hebt. Druk? Jij? Je bent toch met pensioen, je werkt toch niet meer? Weet je, je hebt het anders druk als je niet meer werkt; ik doe nu verschillende dingen en mijn kalender staat vol. Trouwens, ik werk wel. Op school bedoel ik dan. Zo af en toe als ze me nodig hebben sta ik weer voor mijn vertrouwde groepje kleuters. Ik doe vrijwilligerswerk in de buurt en ik ben sinds kort "journalist" voor het buurtkrantje. Ik interview mensen, ik neem deel aan de redactievergaderingen en schrijf. Ik pas op mijn kleinkinderen en oh ja, ik bereid me voor op een wedstrijd.

Deze week hebben Peter ( mijn man, en posing-coach) elke dag in de gym getraind en daarna extra zijn steunaandacht aan het poseren besteed. De laatste weken voor een wedstrijd is het poseren eigenlijk belangrijker dan het trainen. De spieren horen er al te zijn en nu komt het erop aan om ze op een juiste manier te tonen. Daar waar langgetrouwde echtelieden nogal over eens in discussie kunnen gaan is dat bij ons (ook) over poses. Been verder naar voren of juist naar achter, indraaien, wel of juist niet deze side-pose. 

Wie ons aanhoort zou denken dat een scheiding nabij is. Maar nee hoor, we kunnen er achteraf altijd weer om lachen.  Het poseren gaat in ieder geval steeds een beetje beter. 

Richard, mijn andere coach, houdt mijn shape in de gaten en beoordeelt het verloop van de daling in vetjes op mijn lijf. De huidplooimeting en taillemeting die Peter wekelijks doet, zijn steun in deze strijd, de voedingstips van Richard en de opbeurende wekelijkse calls maken dat een voorbereiding op een wedstrijd niet een eenzaam gevecht is. 

En wanneer ik weer loop te miepen dat ik "stilsta"( dat mijn gewicht en vetdaling stagneren) zijn er deze twee mannen die mij er weer van overtuigen dat het weer gaat lukken.  "Het komt toch elke keer weer goed." "Wees niet zo streng voor jezelf."

Het weekje Barcelona volgende week  naar onze dochter en haar vriend vind ik heel spannend, zo midden in mijn prep, maar ook heel leuk. De training kan daar gewoon doorgaan, want mijn dochter bezoekt de gym ook regelmatig. Ik kan mijn eten zelf maken. En een weekje niet op de weegschaal staan kan misschien heel bevrijdend werken. Even de controle loslaten....maar misschien is dit nog moeilijker dan al het andere.