Slimpie

Als moeder doe je het niet zo gauw, opscheppen over je eigen kind. Maar als oma vind ik dat het mag, opscheppen over je kleinkind.  Ik heb er inmiddels vier en over elk van hen kan ik wel iets verzinnen om over op te scheppen. Hoe grappig, hoe vertederend , hoe schattig en hoe slim ze wel niet zijn. 

Laat ik het vandaag eens over de oudste hebben, Max.

Max is vijf jaar en tien maanden. Wat is dat nou weer voor een rare leeftijdsaanduiding zal je denken, maar ik was jarenlang juf van kinderen van die leeftijd en dan wist je dat er een enorm verschil was tussen vijfjarigen; vijf jaar en twee maanden of vijf jaar en tien maanden.  Max zit inmiddels al twee maanden in groep 3, tussen kinderen van zes jaar en drie maanden of zes jaar en acht maanden, misschien zit er wel een kindje in zijn klas die al zeven is.  Okee, denken de meesten van jullie nu, so what? Maar op die leeftijd maken die maanden verschil heel wat uit in ontwikkeling. Als je even bedenkt hoeveel meer impulsen er in die maanden naar binnen gekomen zijn en als het goed is ook nog verwerkt en opgeslagen zijn.  

Ik ga even terug naar de periode dat Max eindelijk, eindelijk naar de basisschool mocht. Vanaf zijn derde riep hij al dat hij bijna naar de basisschool ging. Hij had er megaveel zin in en hoge verwachtingen van het hele fenomeen basisschool.  Maar wat gebeurde toen hij eindelijk vier werd en het zover was dat hij zijn intrede in de kleuterklas kon doen? Juist, corona speelde weer op en de scholen gingen dicht. Max moest zijn juf via het beeldscherm van zijn tablet zien en in kleine setting deelnemen aan de kleuterlesjes die digitaal plaatsvonden. Gelukkig heeft Max ouders die hem in alles begeleiden en waarbij hij in de gelegenheid wordt gesteld om zich van alles eigen te maken. Knutselen, verven , bouwen, lezen, tekenen, koken, timmeren, graven, vissen, noem maar op, alles wat je kan verzinnen werd voor Max een activiteit waar hij aan mocht deelnemen. Tot nog twee keer toe kreeg hij te maken met een onderbroken kleuterperiode op school.

En toen kwam de beslissing. Wat gaat er gebeuren? Gaat Max zijn gemiste kleutertijd in groep 2 nog vervolmaken of gaat hij als zeer jonge leerling door naar groep 3? Uit ervaring weet ik dat je bij twijfel beter de kleuter gewoon nog kan laten kleuteren, omdat er anders mogelijk een doublure in groep 3 kan ontstaan. Maar Max' juf had geen twijfels. En Max al helemaal niet. Groep 3 lonkte, want daar gingen zijn vriendjes heen. Zijn werkhouding en zijn voorwaarden om naar de volgende groep te gaan waren dik in orde en dus zat daar in augustus een mannetje van vijf jaar in groep 3 op zijn eigen stoeltje aan zijn eigen tafeltje om vanaf die tijd allerlei werkjes op die plek te gaan maken. 

We zijn pas twee maanden verder, maar Max doet het goed. Hij leest al, hij schrijft zelf woordjes op de o zo leuke fonetische manier die bij jonge kinderen hoort, hij maakt sommetjes en gedraagt zich stoerder dan hij zou hoeven doen. Een vlugge kus bij de schooldeur en hem niet meer tot aan de klasdeur afzetten; dat is voor "kleuters". 

Soms is hij boos op zichzelf, omdat hij iets niet meteen goed doet of boos op een ander die het hem voor wil doen, terwijl hij die confrontatie juist zelf wil aangaan, die moeilijke opdracht zelf wil uitvoeren. Maar op andere momenten heeft hij engelengeduld. 

Het uit honderden kleine stukjes lego een enorm piratenschip in elkaar zetten bijvoorbeeld is voor hem geen opgave, maar een geliefde bezigheid. 

Soms denk ik, hij had nog zo lekker kunnen spelen in de kleutergroep, vrijuit mogen bewegen door het kleuterlokaal, vrijuit mogen spreken, in plaats van op je eigen stoeltje gepind te zitten en alleen op gezette tijden je mond open te doen, maar het gaat hem goed af. En om die reden ben ik trots op hem, mijn kleine ,slimme,  oudste kleinzoon!