Onzekere tijden 2022
Dit stukje gaat niet direct over de onzekere tijd omtrent het coronavirus. Gaan we weer op slot, kan je straks probleemloos op vakantie, moeten we nog een vierde prik gaan halen, mag oma oppassen als opa coronapositief blijkt te zijn. Nee, niet over dat soort onzekerheden, daar zijn we inmiddels ook wel weer aan gewend geraakt. Al zullen er altijd mensen zich heftig blijven verzetten tegen alles; zeker in coronatijd worden zij zichtbaar en voor velen irritant.
Nee, dit gaat over mijn persoonlijke onzekerheid die straks weer gaat aangroeien. Het Nederlands Kampioenschap 2022 van de INBA staat voor de deur. De INBA, de bodybuildingbond die natuurlijk lichaamsbouwen hoog in het vaandel heeft staan, wat zeg ik, die doping uitdrukkelijk verbiedt en controleert. En aan dat kampioenschap probeer ik al twee jaar lang vergeefs deel te nemen, omdat het coronavirus steeds roet in het eten gooide.
Zoals ik eerder meldde, er bestaat zoiets als een scheepsrecht van drie maal, en dit wordt nu de derde poging.
Het laten groeien van mijn spieren is al een mission impossible en na mijn operatie is het aankomen in gewicht( vet of spieren) sowieso een dingetje geworden wat maar niet wil lukken. Dat ik 700 gram lichter ben geworden door het verlies van een overmatige groeiende milt( die dus wel groeide) wil niet zeggen dat ik nu telkens 700 gram bij mijn weegschaalgetal mag optellen als vergelijk met mijn gewicht van voor de operatie.
Ik heb twee coaches: mijn maatje en echtgenoot Peter, en mijn online-coach Richard Bell. Onafhankelijk van elkaar hoor ik van beide vaak dezelfde dingen en dubbel gezegd zou dat mij vertrouwen moeten geven in een goede afloop. Maar, zoals elke wedstrijdatleet, heb ik dezelfde onzekerheidsproblemen. Na een aantal wedstrijden te hebben gedraaid zou je toch verwachten dat je je lichaam wel zo'n beetje kent en weet hoe het zal reageren, maar ik heb het gevoel dat bij elke start van een wedstrijdvoorbereiding ik weer in het diepe spring zonder een diploma.
Het is nu eind januari en volgende week starten we een nieuwe maand en dat zal het begin van mijn voorbereiding inluiden. Ik beloof niks, maar ik zal proberen het niet meer over mijn onzekerheden te hebben, want die zullen er weer zijn, maar zijn zo zeikend vervelend voor anderen om aan te horen. Dus... mocht ik weer vervallen in zelfmedelijdend gezeur, alsjeblieft wijs mij dan even op wat ik zojuist geschreven heb.
Voor de statistieken; ik weeg vandaag 52,5 kg, mijn vetpercentage zit op 14% ( maar ziet eruit als meer), ik train momenteel zo'n vijf á zes keer per week en mijn kcal staat nog steeds op 2255. Ik kijk met smart uit wat Richard voor de komende periode voor mij in petto heeft. Ik probeer mijn poseerkwaliteiten weer wat op te schroeven, want al lijkt dat voor buitenstaanders een makkelijk gedraai met je kont, het is in feite het moeilijkste van de hele klus.
Tot zover de berichtgeving van een oude dame die in bikini op de planken wil. Wordt vervolgd.