Zeldzaam geval

Een zeldzaam geval, dat ben ik. Voor het geval je het nog niet wist, ik zeg het je nu. Uniek, dat is elk mens, maar je hebt ook nog unieke zeldzame gevallen. Ja, klopt, zullen de mensen zeggen die mij kennen, jij bent wel een uniek zeldzaam geval. Zeldzaam eigenwijs, zeldzaam in fantasie, zeldzaam op sportgebied, zeldzaam... vul maar in. Maar nu is het nog eens vastgelegd in de medische literatuur ook. Ik ben een zeldzaam geval met mijn ziekte. Lymfeklierkanker, non-Hodgkin, een verwijdering van een milt, het zijn ziekten en het is een operatie die heftig zijn en niet leuk, maar het komt vaker voor.  Maar mijn ziekte ( splenisch marginale zone lymfoom) komt één op de miljoen mensen voor en dat is dus zeldzaam te noemen. Statistisch gezien zouden er in Nederland dus 17 mensen zijn met deze ziekte en daar ben ik er dus 1 van. Krijg je daar een prijs voor, nee daar betaal je een prijs voor.

  Hoe kom je aan zoiets? wordt mij gevraagd. Jij eet gezond, bent niet te dik, hebt nooit gerookt, je sport en je leidt een gelukkig leven met weinig stress. Weet ik veel? Hoe win je de loterij? Als daar antwoorden op zouden zijn zou het leven veel voorspelbaarder zijn, maar niets valt te voorspellen, het kan altijd anders lopen dan je verwacht.  

Mijn milt groeide buiten proportie. Daar waar hij in een gezond lijf zo'n 200 gram weegt was hij bij mij zo'n 700 gram geworden. Na de operatie was ik meteen een stuk lichter, dat snap je.( geintje) Kon ik voor de operatie gewoon lekker eten zonder last te hebben van die dikke milt die in de weg zat? Ja, dat ging gewoon probleemloos. Kon ik na de operatie lekker eten nu die dikke milt verwijderd was? Nee, ik zit nu snel vol. Verklaring: er is van alles gebeurd van binnen. Als je even kijkt waar de milt zich bevindt, links bovenin, en als je dan bedenkt dat hij losgemaakt moet worden van de maag en de alvleesklier en dan via de "Keizersnee" mijn lichaam heeft moeten verlaten, dan zie je dat dat een stevige gebeurtenis is geweest.

Je zou nu verwachten dat de kilo's die ik kwijt ben geraakt na de operatie er nu wel weer snel aan zullen komen, nu ik minder lichamelijke activiteiten verricht, maar zoals ik al zei, ik zit snel vol. Mijn maag heeft nu alle ruimte, maar weet het blijkbaar nog niet.

Ik had er al een voorsprongetje op genomen, maar gisteren gaf de chirurg het groene licht. Ga het maar weer rustig proberen, oppassen met de buikspieren, maar verder langzaam opbouwen en kijken of je geen pijn hebt. Eén kilo is inderdaad wel heel licht, beaamde hij. Dat was het algemene advies wat ik had mee gekregen; vier tot zes weken lang niet zwaarder dan 1 kg tillen. In het ziekenhuis hees ik mezelf op aan de zij-steunen van het bed totdat ik rechtop zat, dat was zeker meer dan 1 kg omhoog hijsen. 

Ik ben nu een beetje aan het uitvogelen wat ik allemaal kan doen zonder een buikpers te gebruiken. Dat is best lastig, want de buikspieren werken bij heel veel oefeningen mee. Maar een beetje buikspier trainen zal niet erg zijn, de legpress en de hiptrust laat ik maar even over aan mijn jongste dochter die nu dankbaar gebruik maakt van onze home-gym.

Mijn blijdschap over de goed gelukte operatie en de vreugde over het litteken onder de bikinigrens werd de eerste dagen een beetje overschaduwd door die opgeblazen buik van het  nog aanwezige operatiegas en de putten en bobbels in mijn buik. Maar ik heb er vertrouwen in dat het er over een half jaar een stuk beter uit zal zien. Deze foto's stemmen mij al weer vrolijk.