Wk FLORENCE 2022

Waar was ik gebleven? 

Oh ja, in het appartement met het enorme dakterras, de vele kilometers die we door de binnenstad gelopen hadden en de vele boodschappen die we ingeslagen hadden. Je zou eens honger krijgen en niks in huis hebben tijdens je prep. Alles okee  tot dusver.

Vrijdag, de dag van de registratie. Dat betekende dat we naar de wedstrijdlocatie moesten reizen. Peter had het al uitgevogeld: tram en dan overstappen op de bus. Simpel als dat. Tramverbindingen hier zijn super, om de 5 minuten komt er een tram aangereden en voor 1,50 kan je anderhalf uur toeren. Wij hadden met Daphne en Leroy afgesproken om samen te reizen. De tram bracht ons snel naar onze bushalte. Ik zeg SNEL  want daarna vertraagde onze reis naar het tempo van een bejaarde slak. Bussen reden er in grote getale voorbij, maar niet een bus was de onze. We schakelden eerst over op Zuid-Europees tempo, zoals Peter zou zeggen: maak je niet druk  alles komt goed. Maar na dik een uur wachten kroop bij ons alle vier een Zuid-Europees temperament naar binnen  waarbij af en toe God beschuldigd werd van onze wanhoop op vervoer. 

"We pakken een taxi!"  Wat een wijs besluit leek, bleek niet zo simpel te zijn. Geen enkele taxi was beschikbaar. Dus besloten we naar het treinstation te lopen. Maar ook daar geen taxi te zien. Bij navraag bleken de taxi's aan de andere van het station te staan. En ja hoor, daar was een taxistandplaats en.... een mega lange rij van wachtenden.

Okee, eindelijk waren wij aan de beurt en bracht een coureur ons razendsnel naar de Tuscany Hall. 

 

Dit wordt een supersaai verhaal, dus ik kort het even in.

Foto's maken van het team door huisfotograaf Peter.

Registreren, tanning afspreken en heel, heel lang in de rij  staan.

Even wat drinken kopen ter voorkoming van uitdroging.

Wachten tot we weer terug konden reizen i.v.m. pre-tanning van de enige niet geschoren man op de wedstrijd.

Wachten op een taxi.  Wachten. Wachten. Heel lang wachten.

Bushalte zoeken. Waar in hemelsnaam?  Uiteindelijk met de bus naar de tram, en eindelijk thuis! Mijn hemel wat een dag was dat!  Half 2 vertrokken en 9 uur thuis.. Daarna eten, drinken en naar bed.

En vandaag? Inpakken en naar een nieuwe logeeraccomodatie in het centrum, naast de bushaltes, de  tramhalte en de  taxistandplaats, dus dat moet vanavond goedkomen als ik mijn eerste tanning krijg.

Wordt vervolgd.

Ik ga meteen even door, want morgen, op de wedstrijddag zal ik niets melden. Dat komt later wel.Ons nieuwe appartement is geweldig mooi, maar zonder lift naar de -tigste verdieping klimmen met je koffers is een workout op zich.  Na een late lunch vertrekken we met de bus naar de pre-tan. We zijn op tijd om Leroy aan te moedigen voor ik in de spraycabine stap. Daar gelden geen genderregels meer, iedereen is gelijk. Je kan door een man of een vrouw gesprayd worden, je staat in je nakie tussen mannen en vrouwen te drogen. No problem, niemand doet er moeilijk over. Met zijn viertjes, dat is Daphne, Leroy en wij gaan we  ondanks het gedoe van gisteren toch met de taxi naar huis. En even kreeg ik een déjà vu naar gisteren, maar het vervloog toen een taxi voor ons stopte.  Dat ging in ieder geval beter dan gisteren.

Yeah, op naar morgen!