Het startschot voor de voorbereiding was met een goedkoop klappertjespistool gegeven, want niemand had het gehoord. Ikzelf nauwelijks. De eerste voorbereidingsweek zat propvol trainingen, dat dan weer wel, maar ook met een pizza-avond met wijn en ijs, de dag daarna een etentje bij een all-you-can-eat-restaurant met de kleinkinderen. En dan wil je ook niet de miep met de slablaadjes uithangen en doe je gezellig mee, met wijn en toetjes. Het bekende regeltje: ik begin volgende week pas echt, was ook op mij van toepassing.

Om even met de statistieken te beginnen. Mijn huidige gewicht is nog onder de 50 kg. Dit is 2 kg zwaarder dan op het WK. En mijn vetpercentage is 2 % hoger dan op het WK.  Hier zit dus ook nog een vakantie van twee weken in Griekenland tussen( het land met, naar mijn mening, het lekkerste eten) en dus kan je wel stellen dat ik amper schade heb geleden wat mijn shape betreft. Sommige atleten zouden er een moord voor doen om er dan nog dit aan over te houden. Maar ja, wie mij kent weet dat ik meer moeite heb met MEER eten dan met MINDER eten. Wat niet inhoudt dat ik niet geniet van voedsel en ook niet dat mijn borden slechts de omvang van boterhambordjes hebben. Mijn bord ligt altijd vol; ik eet zelfs meer dan mijn man. Ja, ra ra, hoe kan dit?

Zal ik je een geheim verklappen?

Het grote toverwoord is CALORIE. En nu niet zeuren over ouder zijn of overgangsverschijnselen en hormonen of zware botten en lichaamsbouw van de hele familie, het enige wat telt zijn de calorieën die in dat gat tussen je neus en je kin verdwijnen. Ongemerkt vaak. Zelfs als je netjes je voeding bijhoudt verdwijnt er vaak ongemerkt veel je mond in. "Even proeven of het eten gaar, niet te zout, niet te pittig is". Een mintje, een kauwgommetje, de melk in de koffie, het niet afgewogen handje ongebrande, ongezouten en dus minder "slechte" nootjes. De restjes aan de lepel na het roeren in de saus, die ene hap die de kinderen laten staan. Ze hebben allemaal het toverwoord bij zich. Calorie wordt dan CALORIEËN.

Wat is dit nu weer, Wil? Een lesje van een juf met pensioen? 

Nee, hoor, sorry.... Ik wil er alleen maar mee zeggen dat het tijdens mijn vakantie, de pizza en de wijntjes, het all-you-can-eat-etentje dus wel is meegevallen met de calorieën. Als ik helemaal los zou zijn gegaan zou ik al lang weer op mijn startgewicht van januari zijn geweest: 54,9 kg. Het balansen is een soort van tweede natuur geworden die ik eigenlijk al sinds mijn Weight Watcherperiode heb eigen gemaakt. Ja, ik ben ooit ook zwaarder geweest, al keken ze me bij die club aan of ik al aan mijn streefgewicht zat toen ik daar voor het eerst binnen stapte. Mijn gewicht was toen net zoveel als op mijn topgewicht van mijn zwangerschappen, alleen zonder baby in mijn buik. En voor mijn doen dus veel te zwaar.