Oude oma

Je hebt oma's en oude oma's. Ik ben voor Max oma, net als zijn andere oma ( die van de hond) en dan heb je nog de oude oma. De oude oma is echt oud, qua leeftijd en qua voorkomen. Maar je ziet dat ze haar schoonheid van vroeger niet kwijt is. Ondanks haar hoge leeftijd van 87 jaar is zij nog steeds een mooie verschijning.

Ik wil niet opscheppen, maar ik denk dat zij de mooiste dame van haar huiskamer is in het tehuis waar zij woont. Het  is niet voor niks is dat de  schaarse mannen daar  nog achter haar aan lopen. Nou ja, bij wijze van spreke dan, want van lopen is er voor oude oma geen sprake meer. Haar ene heup is weliswaar nog splinternieuw, maar haar eigen oude heup werkt niet meer mee en heeft ervoor gezorgd dat ze haar vele rondjes over de gangen van het tehuis moest staken. Lopen was iets wat ze nog kon, en graag deed toen.

Diagnose Alzheimer

Ik ga even heel wat jaren terug. Naar het moment dat zij zich begon af te vragen of zij soms hetzelfde mankeerde als haar man indertijd.  De verschijnselen van naderende Alzheimer herkende ze maar al te goed. Verplaats je even in haar gedachtenstroom...... Lukt dat? Je wilt het eigenlijk niet eens , want het is te gruwelijk om je dan te realiseren dat je vanaf dat moment steeds minder jezelf zult zijn. En waar ga je eindigen? Als een hulpbehoevende die alleen nog maar de hele dag voor zich uit zit te kijken en die niet meer uit zijn woorden kan komen? 

Lieve oude oma

Oude oma is nog steeds dezelfde schat die je hartelijk begroet als je haar een kus geeft. Die vroeger het liefst meteen iets te drinken voor je  zou inschenken en haar onovertroffen zelfgebakken appeltaart zou serveren, maar dit kan ze nu natuurlijk  niet meer. Ze komt er niet eens meer op. Niet meer. Oude oma , die vroeger geen stap buiten de deur zette zonder make up en haar haar  altijd piekfijn in orde had. Ze deed zelfs niet eens open als ze er niet tiptop uitzag. Een aantrekkelijke vrouw was ze en is ze nog, maar ze kan het niet  meer velen dat iemand aan haar haar zit. Make up boeit haar niet meer en ze begint angstig te kermen als we haar nagels willen verzorgen. 

Wie is wie?

Bezoek krijgen vindt ze wel leuk, of niet? We weten het niet. Er lopen daar de hele dag mensen rond die ze zodra ze zich hebben voorgesteld aan haar meteen al weer vergeten is. Er zitten nog wel namen in haar hoofd, maar bij wie ze horen  weet ze niet meer. Meestal niet. Soms gokt ze goed, denken wij. Als we op bezoek zijn praten we met elkaar, niet meer met haar, want een gesprek is niet mogelijk. We zeggen wel iets tegen haar om niet onbeleefd te zijn, maar de "gesprekken" slaan nergens meer op.Het brengen van een bezoekje is een opgaaf geworden. Ik zeg het met schaamte.

Wakker worden

Max vindt het wel boeiend. Dus als het zo uitkomt nemen we Max en nu ook Tess mee naar oude oma. Niet dat er daar in die huiskamer nou zoveel leuks te beleven is, maar de aandacht hebben die twee kleintjes wel. Van alle huisgenoten. Als naar aandacht uitgehongerde slachtoffers reiken alle vrouwen en de enkele man naar de kinderen om ze toch maar even aan te mogen raken. Iedereen die zat te dutten is op slag bij de les. Het is aandoenlijk om te zien wat twee kleine kinderen in de huiskamer los maakt bij dames met Alzheimer. En heeft oude oma door dat het haar achterkleinkinderen zijn die deze beroering teweeg brengen? Welnee, maar schattig vindt ze ze wel.  Als Max en Tess weer weg zijn is iedereen al lang weer vergeten wat er zojuist aan de hand was en zakt iedereen weer weg in zijn eigen wattenwereld.

 

Oude oma, je zit daar in die vreemde huiskamer, maar eigenlijk ben je er al heel lang niet meer.