Spat- en Waaiproof
Ik kom niet uit Zeeland ( wie bin zunig), maar wel echt Dutch, zuinig dus. Het zit zo.
Ik barst van de kleren en schoenen; veel tweedehands. Soms omdat mijn dochters hun kasten opruimen en niet- modische kleding dan in zakken stoppen voor de kledingcontainer, oftewel hun moeder. Ja, die zuinige, ja. Die het een zonde vindt om kleding die nog prima is zomaar weg te gooien. Als het past en als het staat dan krijgt kleding bij mij een tweede kans. Zo, beste, brave, arme werkers in de kledingindustrie, hier ver vandaan, jullie noeste arbeid was niet voor niks, hoor.
Mijn eigen kleding gooi ik eigenlijk pas weg als het versleten is, of als ik er te vaak mee op de foto sta. Alweer die trui! Jemig, die jurk droeg ik zes jaar geleden ook al. Ik heb al jááááren dezelfde maat, dus dan krijg je dat. Is dat goed? Ja, dat is netjes! Met schoenen is het nog erger, hoor. Ik heb ook al jááááren dezelfde schoenmaat. Oh, jullie ook? Goed, zeg.
Dus heb ik schoenen staan die ik al droeg voor er een kind geboren was, meer dan 35 jaar geleden. En die er nog prima uitzien en zoals dat met mode soms is; als je het lang genoeg bewaart vanzelf weer hot is.
Zo had ik zwarte pumps met een puntneus. Ze liepen heerlijk, ik kon er zelfs op rennen, als ik dat zou willen. Stom als ik was, vond ik die puntneus niet zo modisch meer en tegen mijn gewoonte in belandden ze in de container. Tot ik ineens zag dat zwarte pumps met een puntneus best wel weer konden en ik nieuwe kocht. En deze lopen voor geen meter!
De "Jas"
Dat gaat me niet snel weer gebeuren, dacht ik vorig jaar. Maar toen ging het over een jas. Ik had een nieuwe jas gekocht, een dames-item, een diva-item, een moviestar-item: een (nep-)bontjas met luipaardprint. Een geweldige jas! Om te zien dan, want koud dat ie was. Ik waaide op de fiets gewoon uit mijn hemd met die Siberische-winter-trotserend-uitziende dikke bontjas. Om er een beetje comfortabel bij te zitten op de fiets had ik een bodywarmer onder mijn jas nodig. Nou, dan zie je er helemaal als een ijsbeer in vermomming uit. Ik had bijna mijn dunne, maar winddichte en daardoor warme oude jas weggegooid. Lees even terug over de pumps. Geen steen voor deze ezel meer!
Dus reed ik deze winter in mijn oude winddichte jas. Wat is het probleem nou eigenlijk?
Ik had die diva-jas gekocht, waarom ook weer? Oh, ja, er was iets met de rits van de oude jas. Even naar het Stenen Tijdperk van mijn geheugen geraakt, maar van de week kwam de herinnering aan de rits weer levendig terug. Ik droeg de oude jas, want het was te koud voor een dikke bontjas. Op het schoolplein spleet de rits zich, zoals de Rode Zee zich voor Mozes had geopend, tot borsthoogte. Hij ging niet meer naar beneden en niet meer naar boven. En dat na net vijf minuten buiten spelen in een ijzige wind. De hele klas weer linea recta naar binnen commanderen vanwege de weigerende ritssluiting van de juf was gekkenwerk natuurlijk. Dat betekende dus even doorbijten voor de juf.
Binnen in de warme gang van het schoolgebouw, na veel geploeter, kon ik uit de jas klimmen. Ik kreeg de rits weer zoals hij hoorde en was zo oenig om de dag daarna diezelfde jas weer aan te trekken. Ja hoor, daar lag de welbekende steen! IIIAAAA!!!!
Op een guur dakterras waar ik was met mijn twee kleinkinderen, liep oma met haar jas open, onbedoeld. Een bontjas zou beter geweest zijn.
R.I.P Jas
Het gaat mij aan mijn hart, maar de jas heeft het zichzelf aangedaan, het is nu exit jas!
Ik durf het bijna niet te vertellen, maar vooruit, ik heb er toch ook de bijbehorende leeftijd voor. Ik heb ter vervanging van de winddichte jas een ANWB-jas gekocht! Een waterdichte, winddichte ANWB-jas! En ik ben er nog blij mee ook. Ik heb hem nog niet in winterkou uitgeprobeerd en dat gaat ook nog even duren ook, want er komen lenteachtige temperaturen aan. Jee! Kan ik mijn bontjas ook nog aan!