Pita

Pita is een Griekse pup, geboren uit een Labrador( moeder) en een ??( vader) en is één van de acht puppy's die gered is van het Griekse zwerversbestaan, wat veel Griekse honden te wachten staat. Leven op etensresten uit de vuilnisbak, ziektes en het ontbreken van genegenheid. Pita, vernoemd naar het Griekse broodje wat wij allemaal kennen, leidt een divabestaan in tegenstelling tot de andere hondjes in Griekenland. Keurig ingeënt, gechipt, wormenkuurtje, en twee baasjes die haar liefdevol verzorgen en vertroetelen. 

Afgelopen week maakte ze een grote reis, met de auto naar de luchthaven, daarna met het vliegtuig vanaf het Griekse eiland Zakynthos naar Nederland en daarna weer met de auto naar haar voorlopige verblijfplaats. De dag voor vertrek was ze nog door de dierenarts goedgekeurd om te kunnen reizen.  Ze wist toen nog van niks, gewoon een check-up bij die aardige dokter. Maar de dag erna voelde ze dat er iets ging gebeuren. Haar spullen verdwenen in een koffertje, haar voer-en waterbak, haar riem, haar dekentje, haar speeltjes en haar knuffel. Op de luchthaven werd ze in een grote bak gestopt en moest ze afscheid nemen van haar baasjes. Hoe hard ze ook blafte, het hielp niks, ze werd weggevoerd. Na een vlucht van ongeveer drie uur werd ze met bak en al weer afgeleverd bij haar baasje. En het geluk kon niet op toen ze bevrijd werd uit haar kennel. 

Anouk en Pita waren weer herenigd en de nieuwe gastouders werden hartelijk begroet door dit lieve puppy. Wat was ze gegroeid sinds we haar voor het laatst zagen! Wat een lief en blij hondje.  Eenmaal thuis moest alles besnuffeld worden en moest Pita een nieuwe slaapplek in ons huis krijgen. De nieuwe mand stond al dagen voor haar klaar en bleek op de groei gekocht en bood ruimte aan wel drie Pita's. Aanvankelijk dacht Pita dat haar nieuwe slaapplek een groot uitgevallen knuffelbeest was en begon hem heen en weer te judassen, maar een korte bestraffing was genoeg om haar weer tot bezinning te brengen.

Die nacht sliep Pita in de gang in haar wollige "donut". Alle deuren gesloten, want we hadden geen idee wat ze 's nachts zou gaan uitspoken en dan niet gecorrigeerd kon worden. Diezelfde nacht moest ik, zoals eigenlijk elke nacht, even naar het toilet, maar hoe zou onze gast hierop reageren? Ik lag het toiletbezoek een half uur uit te stellen, in de hoop dat de aandrang zou verdwijnen, maar het tegengestelde was waar. Op mijn tenen liep ik de trap af naar het toilet. Zou ze gaan blaffen en het hele huis wakker maken?  Of zou ze denken dat het tijd was voor een rondje buiten en dus ook haar plasje kwijt moest. Zonder de wc door te trekken liep ik op mijn tenen weer naar boven. Pita was compleet in coma van alle indrukken van de afgelopen dag. De volgende morgen begroette ze mij allerhartelijkst toen ik de trap afkwam.  We zijn nu al vriendinnen voor het leven. De haren, de likplekken en voetafdrukjes op de vloer nemen we voor lief, want ze geeft er zoveel liefde voor terug.