Nog drie weken en twee dagen..

Mijn hemel, wat vliegt de tijd... Ik sta er amper bij stil dat ik nog drie weken heb voor de wedstrijd. Wat goed is natuurlijk, want normaal gesproken zat ik nu in een driedubbele torenhoge stress/onzekerheid/ik-doe-niet-meer-mee/waar-ben-ik-aan-begonnen modus, maar dan toch met de morele verplichting aan mezelf en aan iedereen aan wie ik het rond geschreeuwd had dat ik een wedstrijd ging doen. Ja, en dan kan je niet meer terug en moet je de klus afmaken. Maar zoals ik al zei, de tijd vliegt, en ik zit nog nergens over in. Ik ben met zoveel andere dingen bezig dat de wedstrijd niet meer centraal in mijn hoofd aanwezig is. 

Wat ook enorm scheelt is dat mijn coach Richard tevreden is over het verloop. Zodra er dingen niet helemaal goed gaan in het proces geeft dat weer stress voor hoe het eindresultaat zal zijn. Maar de coach heeft gesproken, nou ja, ge-appt.

Ik had de afgelopen week twee etentjes buiten de deur en om die reden was ik een paar dagen wat lager in mijn calorieën gaan zitten om de balans erin te houden. Bij nader inzien was het wel heel wat lager en ook heel wat meer dan een paar dagen. Bang om de controle kwijt te raken als de weegschaal meer zou aangeven, zoiets, hè. Richard had al eerder aangegeven dat hij de calorieën wat omhoog zou gooien, maar  toen ik de nieuwe macro's zag bleek het zelfs lager dan wat ik voorheen naar binnen werkte .

 "Het is lager, hoor." sputterde ik. "Ja, klopt, maar in ieder geval meer dan wat je eerder at en nu ga je je eraan houden!"

En dus ben ik nu braaf mijn richtlijn aan het volgen en zo nodig voeg ik er een extra stukje pure chocolade aan toe. Heerlijk, zo'n prep.

Waar ben ik allemaal zo druk mee, vraag je je misschien af. 

Wel, ik heb een tweede boek geschreven wat binnenkort gepubliceerd gaat worden en ik ben bezig om manieren te bedenken om het te promoten. Het boek met de titel "Sterk" is autobiografisch en gaat over een jaar uit mijn leven vanaf het moment dat ik de diagnose SMZL kreeg, een zeldzame vorm van lymfeklierkanker. Ik zal hier binnenkort meer over vertellen, want er gaan spannende dingen gebeuren. Het interview met Linda. online.nl heeft de aftrap gegeven.

Maar even weer terugkomend op de wedstrijdvoorbereiding. Het is prettig dat ik werk en een druk familieleven heb, zo houd ik minder tijd over om na te denken over de wedstrijd. Mijn man heeft de inschrijving gedaan, volgende week zal ik mijn tanning gaan regelen en we moeten ook nog een hotelboeking doen. Bij de laatste wedstrijd was het heel prettig dat ik dichtbij kon overnachten en dat we niet heen en weer hoefden na de registratie. Dat houdt wel in dat ik zelf mijn haar en make up ga doen en dat niet uit handen kan geven aan mijn dochter. Maar het zag er eerder acceptabel genoeg uit en het zal me deze keer ook vast wel weer lukken. Ik zal in ieder geval niet meer de fout maken om mijn rimpels proberen te verdoezelen met Remiscar. Een wondermiddel wat je huid gladstrijkt alsof je er met een strijkbout overheen gegaan bent, maar na een paar uur een witte waas achterlaat die je make up totaal verpest. Ik weet nog dat ik er in Las Vegas opeens achter kwam en nog snel die witte waas moest proberen te bedekken, vlak voor ik op moest. Om knettergek van te worden.

Zaterdag gaan we naar de teammeet van team Bell, zodat ik mijn online-coach ook weer eens in levende lijve kan zien, en hij mij ook.

Volgende week meer over de voorbereidingen en alle andere leuke dingen!